Indrukwekkende debuutfilm van de Franstalige Belgische regisseur Antoine Cuypers waarin de gekoesterde harmonie van een familie plotseling in duigen valt.
In de tuin van een villa komt een welgestelde familie op een zomeravond bij elkaar voor een diner. Bij dergelijke bijeenkomsten kunnen ongemakkelijke onderhuidse spanningen tot uiting komen, zo ook hier. De ouders, gespeeld door Arno en Nathalie Baye, zijn samen met hun zonen en dochters. Meteen blijkt dat zoon Cédric (Thomas Blanchard) het buitenbeentje van de familie is. Bij het minst of geringste raakt hij verontwaardigd. De familieleden proberen hem aan de lopende band de mond te snoeren
Duidelijk wordt dat er wat mis is met Cédric. Hij blijkt een psychische stoornis te hebben, wat het precies is wordt niet onthuld. De jongeman is begin dertig, woont nog bij zijn ouders en leeft in zijn eigen wereldje. Er is hem een reisje naar Oostenrijk met zijn vader beloofd waarvoor hij zich goed heeft ingelezen. Hij weet alles van dat land, Oostenrijk is een obsessie voor hem. Gaandeweg het diner blijkt dat het doorgaan van dat reisje tamelijk onzeker is. Wanneer zus Caroline (Ariane Labed) ook nog eens bekent dat ze zwanger is, slaan de stoppen door bij Cédric.
Antoine Cuypers laat als debuterend regisseur zien dat hij feilloos een complex psychologisch familiedrama weet neer te zetten. Samen met scenarist Antoine Wauters heeft hij een slim uitgekiend script geschreven met genoeg dubbelzinnigheid om het spannend te houden. De trage, bijna klassieke opbouw, zorgt ervoor dat de kijker langzaamaan het drama wordt ingezogen.
Hart van de film is de gespannen relatie tussen de moeder en zoon Cédric. Hun relatie hangt van liefde en wraakzucht aan elkaar. De zachtaardige vader is een gebroken toeschouwer. De Franse steractrice Nathalie Baye zet een formidabele rol neer als de bazige moeder die het zo goed voor heeft met haar psychisch beschadigde zoon. Moederliefde als destructieve kracht werd zelden zo markant verbeeld. En theateracteur Thomas Blanchard speelt zijn personage Cécil charismatisch en uiterst afstotend, bijna te pijnlijk om te ondergaan.
Visueel heeft Cuypers een sterke visie. De gigantische poster met Oostenrijkse bergen op de kamermuur van Cécdric heeft een welhaast hypnotiserend effect. Het is een toevluchtsoord waar de jongeman nooit zal vertoeven. De dwangriemen aan zijn bed spreken in dat opzicht boekdelen. Niet zo vreemd dat hij opstandig is, en de hele familie in zijn ondergang wil meeslepen. Préjudice is een confronterend drama omdat het haarscherp de dunne lijn tussen normaal en abnormaal toont. Er wordt heel wat overhoop gehaald in dit intieme noodlotsdrama, de tergende dubbelzinnigheid maakt het extra memorabel.
Ulrik van Tongeren