Zev Guttman (Cristopher Plummer), een hoogbejaarde overlever van de Holocaust, woont in een Amerikaans bejaardentehuis. De man dementeert en heeft onlangs zijn vrouw verloren. Toch wordt hij op een missie gestuurd door een andere overlevende van Auschwitz, de half verlamde Max (Martin Landau). De voormalige SS-officier Rudy Kurlander, die de voltallige familie van Zev uitmoordde, is nog in leven en verblijft in een uithoek van de Verenigde Staten.
Max heeft in een brief aan Zev de route naar Kurlander beschreven. Er is sprake van meerdere personages met de naam Rudy Kurlander die allen worden bezocht door Zev. Probleem is dat hij gedurende zijn missie vergeet waar hij mee bezig is, zijn geheugen laat hem voortdurend in de steek. Wat hij nog wel weet, is het onrecht wat hem door Kurlander is aangedaan, dat spoort hem aan. Het einde van de film levert een daverende twist op, iets waar nog lang over nagepraat kan worden.
Remember is over de gehele linie verre van een geloofwaardige film. De handeling springt van de hak op de tak, en het geheel balanceert schaamteloos op de rand van exploitatie. Vooral de ontmoeting met de antisemitische nazaat van een nazi, gespeeld door Dean Morris, is totaal krankzinnig en juist daarom griezelig memorabel. Met allerlei rare kronkels is het een behoorlijk spannend, en op sommige momenten hypnotiserend filmdrama.
Dat Remember ondanks de manco’s in zijn geheel een meeslepend drama is geworden, kan grotendeels op het conto geschreven worden van de 86-jarige acteur Cristopher Plummer. Hij maakt van de ploeterende en stuntelende Zev een aangrijpende engel der wrake. Het lijkt alsof de acteur uit elke vezel van zijn lichaam het laatste restje kracht wringt om zijn vertolking te volbrengen. Vooral het wegzinkende geheugen van zijn personage weet hij tergend tastbaar te maken.
De Canadese regisseur Atom Egoyan werd vanaf eind jaren ’80 beroemd met complexe en dubbelzinnige films als Speaking Parts (1989), The Adjuster (1991) en Exotica (1994). Na deze hoogtepunten maakte hij vele teleurstellende films. In meerdere daarvan komt zijn Armeense afkomst aan bod. Mede daarom zal het thema Holocaust hem ditmaal aangesproken hebben. Het resultaat is een ontregelende blik op gebeurtenissen uit het verleden waar we liever niet aan herinnerd worden.
Egoyan heeft voor zijn doen met Remember een simpel en uitgebeend drama gemaakt, zonder inbreng van zijn gebruikelijke hang naar complexiteit. De film levert zeker geen diepe bespiegelingen over de Holocaust op, maar in al zijn simpliciteit en rauwe ongerijmdheid raakt het toch een gevoelige snaar.
Ulrik van Tongeren