The Red Turtle is de eerste lange animatiefilm van de Nederlandse filmtekenaar en regisseur Michael Dudok de Wit die beroemd werd met zijn Oscar winnende Father and Daughter (2000). Daarvoor maakte hij The Monk and the Fish (1994). Tien jaar geleden benaderde de befaamde Japanse animatiestudio Ghibli hem of hij geïnteresseerd was in het maken van een lange film.
Van korte naar lange film moet een hele overgang zijn geweest. De perfectionistische Dudok de Wit, die voor zijn korte films kon leunen op een vriendengroep, moest niet alleen samenwerken met Ghibli maar ook met een Franse productiemaatschappij. Desondanks heeft Dudok de Wit zijn stempel weten te drukken en alweer een unieke animatiefilm afgeleverd. Afgelopen mei ging The Red Turtle in première op het filmfestival van Cannes.
De film handelt over een schipbreukeling die uit een kolkende zee op het strand van een onbewoond eiland aanbelandt. De man is wanhopig maar zit niet bij de pakken neer. Hij bouwt een vlot maar een natuurkracht houdt zijn ontsnapping van het eiland tegen. Meerdere vlotten volgen totdat hij ontdekt dat een grote rode schildpad zijn bouwsels kapot maakt. Op het moment dat hij wraak wil nemen op het dier transformeert het in een vrouw.
Driekwart van de film is een soort Robinson Crusoe verhaal over een man die in alle eenzaamheid probeert te overleven. Zijn wanhopige strijd tegen de natuurelementen is meeslepend. Wanneer er een vrouw in zijn leven verschijnt, verandert de film in een familiegeschiedenis. Adam heeft als het ware zijn Eva gevonden, de man is niet langer alleen. The Red Turtle roept inhoudelijk gezien herinneringen op aan Father and Daughter.
De nauwe band tussen vader en dochter wordt in Father and Daughter briljant verbeeld. Het toont de dochter die telkenmale terug keert naar de plaats waar ze gelukkig was met haar vader. Dat houdt ze vol totdat ze sterft. De vergankelijkheid van het menselijk bestaan staat ook in The Red Turtle centraal. De nieuwe film van Dudok de Wit is episch in vergelijking met het intieme Father and Daughter.
De zwierigheid vanwege de karakteristieke losse tekenstijl van Dudok de Wit in de korte animatiefilm Father and Daughter ontbreekt in The Red Turtle. Hier is sprake van meer diepte en detaillering, en dat met een opvallend kleurgebruik. De weidse vergezichten zijn betoverend, met de onmetelijke zee die hypnotiserend aanwezig is.
Michael Dudok de Wit heeft in samenwerking met zijn omvangrijke team een samensmelting van de Europese en de Japanse animatiestijlen weten te bewerkstelligen. Tevens heeft hij zijn filosofische benadering van grote levensvragen onverminderd sterk voor het voetlicht gebracht. The Red Turtle is een unieke en diepzinnige animatiefilm.
Ulrik van Tongeren