jit

Een spoor van vervreemding

Naast het beginsel dat de aanklager altijd gelijk heeft, lijkt nog een ander principe de politieke en journalistieke begeleiding van het JIT-onderzoek te beheersen, namelijk de gedachte dat veel zwak bewijs een sterke zaak zou maken.

     door Hector Reban

Vervreemdend, zo kan het gevoel het beste omschreven worden dat overheerste nadat het Joint Investigation Team (JIT), aanklager in de zaak MH17, op 28 september jl. de resultaten van haar onderzoek openbaarde. In een twintig minuten durende persconferentie gaf het team informatie prijs over het wapen waarmee vlucht MH17 ruim twee jaar geleden zou zijn neergeschoten en, belangrijker nog in verband met de vaststelling van de dader, over de afvuurlocatie van dat wapen.

Het standaard scenario waarmee gewerkt is, moge bekend zijn. Op de ochtend van de bewuste 17de juli 2014 zou een Buk-raketinstallatie zijn aangeleverd vanuit een Russisch konvooi, die vervolgens naar een landbouwveld zuidelijk van de stad Snizhne in het oosten van Oekraïne werd begeleid, waarna het – na de lancering – via Luhansk over de grens weer naar Rusland verdween. Het JIT publiceerde maart 2015, dik negen maanden na de ramp, een oproep voor getuigen waarin dit scenario al centraal stond; de getuigen werden als het ware bij het verhaal gezocht. Een aanklacht gebaseerd op een tunnelvisie leek toen al in de maak (zie artikel Ravage).

De recente persconferentie bleek een déjà vu. Het aan de NAVO gelieerde onderzoeksteam Bellingcat had de publieke geest in (pro)westerse landen al geruime tijd voorbereid op wat zou komen, want het JIT bleek niet verder te zijn gekomen dan het vrijwel één op één kopiëren van wat dit propagandacollectief via een uitgekiende PR-strategie al tijden via gewillige journalisten aan het publiek toevertrouwd had.

  Aanklager heeft altijd gelijk

Op zichzelf was dat geen verrassing. Beide organisaties, JIT en Bellingcat, baseren zich voornamelijk op bewijs dat, al dan niet direct, voornamelijk is aangeleverd door de Oekraïense geheime dienst (SBU). Waar Bellingcat zo´n beetje tot keizer van het MH17-onderzoek wordt gekroond, is hun bijdrage forensisch gesproken feitelijk nihil geweest. Het collectief fungeerde meer als hype-surfend doorgeefluik van door anderen aangeleverd ‘bewijs’ van sociale media – meestal met een SBU luchtje – dan dat het zelf enig kritisch onderzoek verrichtte.

Wat desondanks verraste, tot vervreemding aan toe, is dat het JIT in tegenstelling tot het OVV-rapport (onderzoeksraad voor veiligheid) vrijwel niets bracht dat afweek van de standaard lijn die al vanaf de avond van die akelige 17de juli was uitgezet door Oekraïense officials en onbekende bronnen die enkele foto’s en video’s van een Buk-transport op internet postten. Weliswaar kregen we nu meer materiaal te zien dat na – uiteraard ‘diepgravend onderzoek’ – van sociale media was gehaald. Maar dat nam de bittere smaak niet weg dat het publiek hier met groteske verklaringen over 100 procent sluitend bewijs eigenlijk – om het netjes te zeggen – in zijn hemd werd gezet.

Mainstream media reageerden volkomen anders. RTL-Nieuws correspondent Olaf Koens en anderen konden zich niet inhouden en scholden de luttele kritische journalisten in deze zaak – Joost Niemöller, Wierd Duk – uit voor complotdenkers, omdat zij het hadden gewaagd aandacht te besteden aan een alternatief scenario. Eliot Higgins en zijn rechterhand Aric Toler, medewerkers van Bellingcat, reageerden zoals verwacht: triomfalistisch, arrogant en agressief. De NOS en andere journalisten stelden vragen aan het JIT over hoe de Russen nu konden worden vervolgd, elke kritische vraag over het getoonde zorgvuldig mijdend.

Zonder meer werd mediabreed aangenomen dat de aanklager altijd gelijk heeft, overigens een beginsel dat normaal gesproken exclusief wordt aangehangen in een totalitaire politiestaat waarin een rechter slechts afstempelt. Maar ondanks dat de aanklager en speurder nu openlijk meer ‘sociale media bewijs’ publiceerden om het publieke debat beslissend te beïnvloeden – in welke strafzaak kom je dat eigenlijk vaker tegen? – blijven de vragen over de ongerijmdheden die in de keten van bewijs optreden zonder meer geldig.

  Dissident onderzoek

Enkele belangrijke punten die naar aanleiding van onderzoek door een groep dissidente onderzoekers werden vastgesteld, zijn onder andere:

De herkomst en datering van het materiaal van de Buk-route is omgeven met onduidelijkheden (zie bijvoorbeeld);

De lanceerlocatie, eigenlijk oorspronkelijk gelokaliseerd op basis van een dubieuze foto van een lanceerpluim, een platgebrand veld en wat non-descripte sporen in nabij gelegen velden, is fysisch/mathematisch onmogelijk (zie op mijn blog bijvoorbeeld hier en hier);

De (publiekelijk kenbare) afgeluisterde gesprekken vertonen inhoudelijk zoveel tegenstrijdigheden dat het lachwekkend wordt en enkele zijn bovendien ook technisch bewezen geknipt en geplakt (zie bijv. hier)

Daarnaast bleek het verhaal – gebaseerd op een ingetrokken bericht van een separatistische nieuwssite – dat de separatisten een fatale vergissing zouden hebben gemaakt door MH17 aan te zien voor een Oekraïens vrachtvliegtuig, een hoax (zie hier).

Interessant aan de perspresentatie van het bewijs was eigenlijk om na te gaan wat eigenlijk niet werd gemeld. Afwezig in de animatie over de getoonde Buk-route was bijvoorbeeld de video die 13 mei jl. plotseling opdook van het Buk-transport in Makeevka, even buiten Donetsk, een dag na publicatie van een satellietfoto waarop hetzelfde transport op ongeveer hetzelfde tijdstip te zien zou zijn.

Deze satellietfoto is inmiddels gewoon op Google Earth te bekijken, maar publicatie van één en ander leek zorgvuldig geregisseerd door de Amerikaanse inlichtingendiensten. Desalniettemin bleef dit cruciale, duale bewijsstuk onbenoemd. Dat was naast de staatsgeheime ‘we saw where it came from’ informatie waarop John Kerry zich baseerde, nog een stuk Amerikaans bewijs dat niet getoond werd.

satellietbeeld-stratfor
Satellietbeeld van de truck die de Buk op de 17de zou vervoeren door Makeevka, gepubliceerd door het private Amerikaanse inlichtingenbedrijf Stratfor. Een video van het transport op vrijwel dezelfde plek dook mei jl. tegelijk op met dit beeld. Beiden verschenen niet in de JIT-animatie met bewijs van de Buk-route.

  Het wapen: een Buk, maar welke…

Opmerkelijk was ook dat het JIT twee jaar geleden al veldexperimenten heeft verricht met Finse Buks, maar daarvan (kennelijk op Fins verzoek) tijdens de persconferentie geen enkel resultaat te bieden had. Niettemin bleef het exacte type wapen onbekend. Volgens het JIT was een Buk-raket uit de 9M38 serie afgeschoten zodat men specifieke aanwijzing van een nieuwere variant uit die serie vermeed.

Die nieuwere variant bezat unieke fragmentatie elementen, de zogenoemde vlinderdas-fragmenten, waarvan er twee in de cockpit waren teruggevonden. Ook RTL4-journalist Jeroen Akkermans had een dergelijk element aangetroffen, maar op een plaats die technisch gesproken onmogelijk was en daar dus kennelijk geplant was.

De Telegraaf was evenwel bereid een dag voor de persconferentie desinformatie te verspreiden over een feitelijk niet bestaande ‘Russische variant’ van het wapen, een variant die door het JIT zou worden bevestigd. Dat bleek een dubbele leugen, aangezien ook Oekraïne op het moment van de ramp in het bezit was van de oude en nieuwe varianten uit de 9M38-serie.

Saillant was dat het JIT de Buk als wapen bevestigde door een deel van een raket te laten zien dat in de sponning van het cockpitraam was achtergebleven. De groep dissidente onderzoekers had al beargumenteerd dat de plaats van dit materiaal bewees dat de OVV een verkeerd detonatiepunt had bepaald – waaruit vervolgens ook een verkeerde lanceerrichting was berekend.

Dat bleek voor het JIT geen enkel probleem. Men kondigde zelfs aan met eigen berekeningen, die nog specifieker zouden zijn dan de OVV al had uitgevoerd, de plaats van afvuren exact te hebben bepaald. Uiteraard waren ook die berekeningen geheel in lijn met onderzoek van het Kiev Research Institute, dat pikant genoeg eerder al angstaanjagend exact op de Bellingcat lanceerplek uit was gekomen (zie pag. 154 OVV rapport).

en van wie?

Contrabewijs en -expertise werden dus stelselmatig uitgesloten. De officiële onderzoekers hadden er gedurende het onderzoek gewoonweg geen belangstelling voor, zo bleek uit eigen ervaring, ook al werd geprobeerd de resultaten ervan hen aan te bieden. Dat gold zowel voor bewijs vanuit kringen van de Russische staat en het bedrijf dat het Buk systeem vervaardigt als bewijs van de groep dissidente burger-onderzoekers.

Een ander belangrijk voorbeeld van die houding was de wijze waarop met vers aangeleverde primaire Russische radarbeelden werd omgesprongen. Er waren weliswaar geen Oekraïense SU-25 jachtvliegtuigen in de buurt van MH17 te zien op het moment dat het vliegtuig getroffen moest zijn, maar ook een Buk-lancering vanuit Snizhne bleek absent.

Het eerste gegeven werd door aanhangers van het standaardverhaal direct overgenomen en breed uitgemeten, het tweede werd verdonkeremaand. ‘Afwezigheid van bewijs, is nog geen bewijs van afwezigheid’, stelde het JIT, hoewel op basis van radar specificaties kan worden aangenomen dat de Buk met een aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid ten minste één keer moet hebben ‘opgelicht’, maar waarschijnlijk zeker vier keer gedurende zijn dodelijke vlucht gesignaleerd zou moeten zijn. In een eventuele rechtszaak zal het JIT zich er uiteindelijk toch over moeten buigen.

In eenzelfde vlaag van overmoedigheid werd ook de mogelijke betrokkenheid van Oekraïne bij de ramp vermeden. Zelfs de mogelijkheid van misdadige nalatigheid, zoals het openhouden van het luchtruim boven conflictgebied waarin mogelijk middellange afstand raketten aanwezig zijn, werd onvermeld gelaten. Nog opmerkelijker was dat bij het bestuderen en afstrepen van scenario’s men kennelijk bij de afdeling SAM (surface-to-air missiles) de mogelijkheid van een Oekraïense Buk was vergeten.

Het JIT had uiteraard in het ideale geval op zijn minst dienen te vermelden dat was vastgesteld dat het scenario van een Oekraïense Buk onmogelijk zou zijn, nadat Oekraïne volledige openheid van zake zou hebben gegeven over de locaties waar hun Buk-eenheden in het bestreden gebied zich hadden bevonden op en rond de 17de juli. Met name de Buks van het 1ste en 2de bataljon van het 156ste regiment, die zich waarschijnlijk ten zuiden van de lijn Donetsk-Snizhne bevonden, konden heel goed binnen schootsafstand hebben gestaan. Deze stap werd helaas overgeslagen, onopgemerkt door het voltallig aanwezige journaille. Ook nu geldt dat als het ooit tot een rechtszaak mocht komen, deze gegevens evenwel onherroepelijk boven water moeten komen.

Het move-in-shoot-down-move-out scenario komt Oekraïne zeer goed uit. Het verhaal werd al voorbereid vlak na middernacht (17 op 18 juli 2014) toen diverse Oekraïense bronnen dicht bij de regering meldden dat een Buk-konvooi op weg was naar de Russische grens via Marinovka. In de opeenvolgende dagen werd dat verhaal vervolgens officieel door de minister van Binnenlandse Zaken Avakov twee keer aangepast. De Buk was niet direct via Marinovka, op 18 km van Snizhne, over de grens gegaan en ook niet in een konvooi. Het had zelfstandig op een dieplader een route van honderden kilometers omgereden via Luhansk en Krasnodon, recht door Oekraïens gecontroleerd en gebombardeerd gebied.

Het nut daarvan moge duidelijk zijn. Als de Buk nog geen 24 uur in Oekraïne was, dan ontslaat dat het Oekraïense leger grotendeels van verantwoordelijkheid het wapen niet te hebben kunnen opsporen en vernietigen.

  De afvuurlocatie, omgeven met mysterie

Van de berekeningen van de raketbaan om de precieze lanceerlocatie te kunnen bepalen, werd op de JIT-persconferentie niets getoond, ook niet naderhand op de website van politie of Openbaar Ministerie. Op basis van de matig betrouwbare berekeningen die TNO en het Nederlands Lucht- en Ruimtevaart Lab (NLR) hadden gedaan voor de OVV kon al geconcludeerd worden dat exacte plaatsbepaling een haast onmogelijke klus moest zijn geweest.

Er waren bijvoorbeeld veel te weinig wrakstukken in het getroffen gebied van het vliegtuig opgenomen om tot een goed simulatiemodel van het schadepatroon te komen. Sommige schade aan de wrakstukken, of juist afwezigheid ervan, leek volkomen in tegenspraak met een lancering volgens het Snizhne-scenario. Verder was het detonatiepunt verkeerd bepaald en waren de parameters voor wapenprestaties niet van de Buk fabrikant overgenomen, maar door de NAVO aangeleverd (zie hier).

Toch schijnt het JIT erin te zijn geslaagd een uiterst nauwkeurige berekening te maken, een opmerkelijk gegeven aangezien bijvoorbeeld niet (veel) meer cruciale wrakstukken zijn geborgen en Russische (contra-)expertise stelselmatig buiten de deur werd gehouden.

Daarnaast waren er weliswaar van het aangewezen lanceerveld bodemmonsters genomen om chemische sporen van een Buk-lancering veilig te stellen, maar die hadden kennelijk, zoals ik reeds voorspeldde aan de hand van Westerbeke´s februari brief aan de nabestaanden, tot niets geleid. In ieder geval bleven ook die – zeer waarschijnlijk negatieve – forensische resultaten buiten bereik van pers en publiek. Afwezigheid van bewijs is nog geen bewijs van afwezigheid, zal waarschijnlijk de conclusie zijn geweest.

soil-sampling-jit
JIT-medewerkers verrichten bodemmonsters in een veld dat door bloggers is aangewezen als lanceerveld op basis van een foto van een vermeende lanceerpluim.

  Vormen van bewijs

De vraag is dus wat nu eigenlijk wél de stellige toon van het JIT-presentatie rechtvaardigde. Dat bleken drie vormen van bewijs. In de eerste plaats noemde men dat een staatsgeheim Amerikaanse intel-rapport was ingezien die de bekende plaats van lancering bevestigde (of: niet ontkende?). Een verklaring door het JIT-lid dat dit rapport heeft ingezien onder ede voor een rechtbank, zou dan als rechtmatig bewijs gelden. Dat zal dan een uitspraak zijn in de trant van ‘Amerikaanse gegevens zijn behulpzaam geweest bij het bepalen van de lanceerlocatie’.

In de tweede plaats was, zoals gezegd, nieuw dat pas in de lente van 2016 door het JIT een tweede foto van de Buk- lanceerpluim op sociale media gevonden zou zijn. Die zou na ‘triangulatie’ volledig passen bij de andere foto en een onbekend getuigenverslag. (zie hier vanaf ongeveer 6:40)

Dit verhaal is uiterst ongeloofwaardig. Allereerst kun je je afvragen waarom die foto óns niet heeft gevonden, met andere woorden, waarom de foto op sociale media zo lang verborgen is gebleven voor het grote publiek. Die kwestie wordt brandender nadat onderzoek van de dissidente onderzoekers aantoonde dat een bekende pro-Kiev sociale media informant uit Snizhne te koppelen was aan beide pluimfoto´s en aan een getuigenverklaring met betrekking tot de lanceerpluim.

Een klein groepje van dit soort infowarriors – Kiev getrouwen die intensief op sociale media berichtten over militaire transporten en gebeurtenissen in het conflictgebied en via minstens één van hen contacten onderhielden met de SBU – bleek verantwoordelijk voor verspreiding van een groot deel van het sociale media bewijs. Het maakt het bewijs op zichzelf nog niet vals, maar opmerkelijk is het zeker. De afwezigheid van sociale media bewijzen via andere kanalen is op zichzelf misschien geen bewijs, maar een rode vlag om alert te zijn is het wel.

In ieder geval kunnen we aannemen dat ook de tweede pluimfoto uit bronnen rond de SBU afkomstig is, waarschijnlijk vanaf een SBU observatiepost (of van de afdeling ‘vals bewijs’, wie zal het zeggen?). De vraag is dan waarom het JIT hierover liegt. Moet de SBU in de schaduw blijven? Of zijn er gewoonweg, zoals vaak in geval van bewijs dat van sociale media wordt geplukt, geen metadata beschikbaar die de datum dat de foto is genomen exact zouden kunnen bevestigen?

  Basisbewijs: taps van … de SBU

Ten derde zou nieuw bewijs afkomstig zijn van afgeluisterde gesprekken door – alweer – de Oekraïense geheime dienst. De officiële verklaring luidt dat de Buk-crew op de 17de om bevestiging zou hebben gevraagd van de weg naar het bekende lanceerveld. Maar ook in dit geval lijkt de inhoud weer logische ongerijmdheden te bevatten.

stepaninka-2
Een persoon, vermeend gekoppeld aan het Buk-transport, vraagt de weg van Snizhne naar Stepanivka zuidwaarts, maar lijkt als antwoord aanwijzingen in de omgekeerde richting te krijgen. (Volgens een persoon die Russisch als moedertaal heeft, wordt niet Stepaninka maar Stepanivka gezegd; Vanuit Stepanivka gaat men inderdaad rechtsaf naar Snizhne via een weg langs landbouwvelden).

Uit een ander gesprek zou zijn gebleken dat de separatisten op de avond van de 16de een Buk zouden hebben ‘besteld‘.

Een andere lezing zou zomaar kunnen zijn dat door een hoge officier (waarschijnlijk Sergey Petrovksy alias ‘Khmuryi’, de tweede man van de DNR strijdkrachten) de wens geuit wordt over een Buk te kunnen beschikken. Zijn gesprekspartner ‘Sanych’, leider van een konvooi militante vrijwilligers uit de oostelijke grensgebieden (konvooi ‘Vostok’), meldt in dat geval de Buk te willen begeleiden, waarschijnlijk van Donetsk naar het frontgebied. ,,Nou kijk, Nikolajevitsj, als je nodig hebt… zullen wij het verzenden… naar je gebied”. Het is zeer onwaarschijnlijk dat deze subcommandant van het kanvooi, gezien zijn functie, de macht en de positie heeft op korte termijn in Rusland een Buk te regelen voor de separatistische strijdkrachten of, zoals wordt gesuggereerd, daar zelfs zelf zorg voor te dragen.

Volgens het JIT zijn wel 150.000 taps bekeken en beluisterd, waarvan er 3.500 in het dossier zijn bewaard. Sterke (indirecte) bewijskracht lijkt te hebben dat het JIT claimt via deze afgeluisterde gesprekken de volledige Buk-transport route te hebben kunnen volgen. Hoewel het onwaarschijnlijk is dat alle taps zijn vervalst, zijn er wel twee dingen opmerkelijk.

In de eerste plaats is de inhoud van de gesprekken die al zijn gepubliceerd zeer ambigue en voor meerdere uitleg vatbaar, tenzij geluisterd wordt met een grote dosis vooringenomenheid en door de psychologische capaciteit stelselmatig logische onregelmatigheden te ontkennen. Ten tweede is van een aantal belangrijke taps bekend dat zij wel degelijk gemanipuleerd zijn, dat wil zeggen: suggestief geknipt en geplakt en bovendien waarschijnlijk vals gedateerd en van een valse tijd voorzien.

  Veel zwak bewijs maakt sterke zaak?

Naast het beginsel dat de aanklager altijd gelijk heeft, lijkt nog een ander principe de politieke en journalistieke begeleiding van deze rechtsgang te beheersen, namelijk de gedachte dat veel zwak bewijs een sterke zaak zou maken. Het is begrijpelijk dat de nabestaanden houvast wensen en zich vastklampen aan deze onderzoeksresultaten. Maar hoewel de presentatie van het JIT in de zaak MH17 wordt behandeld als een uitspraak van een Waarheidscommissie die is bekleed met het allerhoogste gezag, knagen feitelijk nog talloze vragen aan de fundamenten van het onderzoek.

Het meest opmerkelijke van de volledige perspresentatie van het JIT is dan toch wel de enorme stelligheid waarmee de onderzoeksresultaten werden aangemerkt in termen als ‘We zijn 100 procent zeker’ en ‘er is sprake van sluitend bewijs’. Om dergelijke beweringen te kunnen uiten, is volledige afwijzing noodzakelijk van diverse vormen van tegenbewijs en contra-expertise, zowel van de kant van de Russische staat en de wapenfabrikant als van onafhankelijk onderzoek naar het getoonde sociale media bewijs en de taps.

Als sociale media onderzoeker in deze zaak heb ik geleerd dat aanwijzingen die hier hun oorsprong hebben, over het algemeen doorspekt zijn met onzekerheden en niet altijd voorstellen wat ze lijken. Belangrijke gegevens ontbreken vaak. Suggestie en vooringenomenheid liggen op de loer om de ruimte tussen de punten – de foto’s, de video’s, de tweets – op zo’n manier in te vullen, dat een verhaal ontstaat over een gebeurtenis die feitelijk nooit zo heeft plaatsgevonden. De wijze waarop het verhaal van de ‘fatale vergissing’ in de media is gekomen, is daar het meest saillante en duidelijke bewijs van.

politiebericht
Wanneer we dit politiebericht van een onbekende bron op sociale media plukken en geen metadata kunnen overleggen, zouden we kunnen aannemen dat men in 2010 al wist wat de uitkomst van onderzoek zou zijn.

De waarde van getuigenverklaringen, zeker naarmate het langer duurt voordat men ze inroept en men ze ook nog ‘geframed’ binnen een bepaald scenario verzamelt, zoals het JIT heeft gedaan, is zeker in een politiek beladen zaak uiterst precair. Het JIT zegt 200 getuigen te hebben, maar hoeveel van die ‘patriottische’ getuigen hebben hun geheugen al dan niet bewust aangepast aan dat ene leidende Kiev vriendelijke scenario?

  Afgeluisterde gesprekken

De afgeluisterde gesprekken, voor zover die in ieder geval zijn prijs gegeven, geven een tweeledig beeld. Enerzijds is sprake van moedwillige manipulatie door de Oekraïense geheime dienst om een bepaald verhaal te suggereren en te versterken. Anderzijds is ook in deze bekende gevallen duidelijk dat vooral suggestie en vooringenomenheid een cruciale rol spelen om de gesprekken te kunnen vertalen naar een betekenis die past binnen de grenzen van het gewenste verhaal.

De technische aanwijzingen zouden leidend moeten zijn, en juist hier zou de Russische inbreng serieus genomen moeten worden. Met name de nieuwe primaire radarbeelden zonder Buk-lancering zijn interessant, als ook de berekeningen en observaties van de fabrikant die aan zouden kunnen tonen dat de lanceerinstallatie veel verder naar het (zuid)westen zou kunnen hebben gelegen, dat wil zeggen, in Oekraïens gecontroleerd gebied.

Hoewel het haast onmogelijk lijkt de stroom aan zwak bewijs voor het leidende scenario te weerstaan, zou de ratio het eigenlijk moeten winnen van het gevoel. Het JIT zal het in een strafzaak vooral moeten hebben van duidelijkere aanwijzingen in de transcripten van de taps die nog niet bekend zijn en van de berekeningen aan de hand van de inslagschade aan het vliegtuig. Ook wat dat laatste betreft zijn, zoals gezegd, sterke twijfels aan de orde.

Wil het JIT een serieuze zaak maken dan zal het in ieder geval een antwoord moeten vinden op:

– het feit dat berekeningen op basis van de lanceerpluim foto’s aantonen dat origine van de pluim niet op het Bellingcat veld gelegen kan zijn;

– het gegeven dat primaire radarbeelden geen Buk lancering vanaf de omgeving Snizhne te zien geven;

– de verschillen tussen de berekeningen van Buk-fabrikant Almaz-Antei en de eigen berekeningen van de lanceerbaan;

– de vraag waar de Oekraïense Buk-eenheden in het conflictgebied zich bevonden;

– het feit dat belangrijke, gepubliceerde afgeluisterde gesprekken inhoudelijke en logische onregelmatigheden vertonen en technisch bewerkt zijn;

– het feit dat geen enkele inlichtingendienst (inclusief de MIVD) zowel toegang als vertrek van een Russisch geleverde Buk-eenheid heeft kunnen vaststellen.

gamechanger-needed
In tegenstelling tot de separatisten had het Oekraïense leger wel behoefte aan een ‘gamechanger’. Op 16 juli 2014 raakten duizenden manschappen bekneld in een gebied gelegen tussen de separatisten en Rusland, een nederlaag van grote proporties dreigde. Bovendien zouden Russische MiG’s daarbij SU25 jachtvliegers hebben neergehaald. In beide gevallen een plausibele reden voor het binnenhalen van een sterk stuk luchtafweergeschut, bijvoorbeeld Buk-eenheden die in de buurt moeten zijn geweest.

Verder zal het JIT-team met sterke bewijzen moeten komen, zoals:

– Verifieerbare metadata van bewijs dat van sociale media is geplukt;

– Verifieerbare metadata van de onderschepte gesprekken in een forensisch sluitende ketting van inbeslagname;

– Verifieerbare getuigenverklaringen die hiaten in het verhaal van het Buk-spoor kunnen verklaren;

– Een logische verklaring voor het gebrek aan een motief inclusief een feitenrelaas hoe de gebeurtenissen dan hebben kunnen plaatsvinden.

Mijn conclusie: Het is mogelijk dat een Buk, bediend door separatisten, MH17 heeft neergeschoten – in dat geval waarschijnlijk misleid door een of andere Oekraïense provocatie of interventie – maar dat de frase ‘met 100 procent zekerheid’ eerder een politieke dan een juridische uitspraak is. Er zijn te veel onduidelijkheden, er is te veel tegenbewijs. Als dit scenario klopt, dan niet conform de SBU/JIT/Bellingcat versie.

  Een juridisch proces na propagandawinst?

Natuurlijk springt ook in het oog dat een mogelijk strafrechtelijk interessante rol van Oekraïne volledig onbesproken is gelaten, zowel in de zin van potentieel (mede)daderschap als van misdadige nalatigheid. Om maar te zwijgen van het feit waar vooraf überhaupt al vraagtekens bij konden worden gezet, namelijk de vertegenwoordiging van de mogelijke dader Oekraïne in het onderzoeksteam. Diverse specialisten beweerden dat zonder Oekraïne het onderzoek niet mogelijk zou zijn, waarmee zij op een cynische manier toch wel gelijk hebben gekregen. Het onderzoek draagt van het eerste tot het laatste moment de signatuur van de Oekraïense geheime dienst.

Wat mij nog het meest verraste aan dit mediaspektakel, werd niet meteen duidelijk: De volledige vrijwaring van de Oekraïense staat, of het feit dat dit totaal niet werd opgemerkt door vrijwel de voltallig aanwezige media. Wellicht waren zij geïntimideerd doordat het JIT, kennelijk voorbereid, een stellige toon aansloeg, een toon die feitelijk alleen maar op een afleidingsmanoeuvre kan wijzen aangezien het getoonde bewijs zwak of forensisch waardeloos lijkt.

Maar voor een politiek proces is natuurlijk geen rechter nodig en het JIT heeft in die zin goede zaken gedaan voor de westerse wereld en Oekraïne. De verworven propagandawinst tegenover Rusland, dat op dit vlak keer op keer bittere nederlagen leed, zal tot in Syrië gevoeld worden. Of het feitelijk tot een serieus juridisch proces komt, is twijfelachtig omdat de zaak juridisch niet sterk is en de politieke winst al is ingeboekt. Dat gezegd hebbende, uiteraard moeten we er van uitgaan dat alles mogelijk is. Dat hebben we wel geleerd van de Lockerbie-zaak.

Abonneer
Laat het weten als er

*

23 Reacties
Oudste
Nieuwste Meest gestemd
Inline feedbacks
Bekijk alle reacties
HerRoz
7 jaren geleden

Zeer goed artikel, kort en bondig uitgelegd wat er op fundamentele punten mis is met het MH17 onderzoek. Maar ik had graag iets meer gelezen over de gepubliceerde Russische primaire radarbeelden, daarover is het volgende gemeld op RT.com:
* “The Ust-Donetsky radar picked up no foreign objects near the Malaysian plane which could have caused its destruction,”
* “The missile could have not been picked up by the radar if it had approached from a direction along the line connecting the radar station and the airliner, Meshcheryakov noted.”
* “A Buk missile would have been easier to detect than the drone, he said.”
Wat is nu het vreemde, volgens mij ligt de alternatieve lanceerlocatie nabij Zaroshchenske zoals berekend door hetzelfde Almaz-Antey niet op één lijn met het vliegpad van de MH17 en het radarstation bij Ust’-Donetskiy, corrigeer me wanneer ik hier fout zit (kromming aarde o.i.d). Nu zeggen zij dat deze radarbeelden een aanwijzing zijn van Oekraïense betrokkenheid. Maar ook bij een lancering die op één lijn ligt met het radarstation en het vliegpad lijkt mij dat de kans klein is dat een dergelijke raket niet opgemerkt zal worden door een ATC radar. Een SA raket moet immers eerst aan hoogte winnen, dan kan de radarsignatuur van een hoger vliegend object haar toch niet zomaar (graag technisch commentaar) blokkeren?. Als zo’n blokkade onwaarschijnlijk is voor dit type radar dan zou op basis van deze primaire radarbeelden (geen straaljagers, geen BUK) de onwerkelijk aandoende conclusie dat MH17 uit zichzelf is neergestort het meest waarschijnlijke zijn. Ik weet niet wat ik hiervan moet denken.

Herman
7 jaren geleden
Antwoord aan  HerRoz

Het gekke is dat men de Russen verwijt zo laat deze radargegevens aan te leveren maar het wel accepteert dat het JIT Rusland uitsloot vanaf het begin en ook nauwelijks gegevens deelt met Rusland of het bredere publiek. Zij houden de “kaarten tegen de borst” wordt dan waarderend gezegd. In mijn opvoeding heet dat hemeltergende schijnheiligheid maar goed. Rusland leverde wellicht pas iets aan zodra ze hoorden dat Oekraïne iets leverde (“mobiele test data?”). Ook dat is een kaartspel. Waarom zou Rusland serieus meewerken aan een externe kliek die alles vraagt maar niet deelt?

Twee dingen die ik denk te weten over die laatste radarbeelden hoewel dit niet voor alle radartypes geldt:

1. het vooraanzicht van een raket heeft minder oppervlakte dan de zijkant of staart. Dit heet “radar cross-section” (RCS). Heeft te maken ook met de curve en hoe radiosignalen daarvan terugkaatsen. In praktische zin is het signaal zwakker des te ronder en/of puntiger het aanzicht is. Omdat je meer wilt dan alleen een enkele reflectie opvangen heb je ook de registratie van dopplereffect dus beweging om de tracking te versterken. Dwz hoe snel een voorwerp van je af of naar je toe beweegt (heel handig voor civiele en militair ontvangers). Dat leidt tot punt 2.

2. een bewegend voorwerp die dit niet veel dichterbij komt of verder weg vliegt zal op dit soort radar geen (sterk) signaal hebben omdat het puur “met de baan mee” van de radarcirkel vliegt. Voor burgerradar is dit geen probleem omdat het a. nauwelijks voorkomt voor langere tijd, b. vliegtuigen groot zijn en altijd diverse reflectiehoeken opleveren en c. er ook nog secundaire transmissies zijn met transponders

Kijk je nu naar de kaart dan zul je zien dat Stepnivska -> Hrabove noordwestelijk vliegt van de radarlocatie bezien. Het dopplereffect zal dus sterk zijn. Een alternatief traject bijvoorbeeld Zaroshchens’ke -> Hrabove (niet de enige optie) vliegt deels “met de radarcirkel mee” en zal dus veel minder Doppler vertonen.

Of dit het Russische verhaal bevestigt is nog maar de vraag. Maar het lijkt me geen totale onzin en ik zou niks aannemen zonder ervaren radardeskundigen in de loop. Wat ik wel betwijfel is of zij echt 100% kunnen uitsluiten met deze radar dat er een raket vloog zoals het JIT stelt.

Tom
7 jaren geleden

Heel goed stuk dit. En deze reactie ook. De presentatie van het jit is mijns inziens meer een opiniestuk dan een feitenrelaas. En dit hele onderzoek gebeurt vanuit een tunnelvisie. Heel bizar dat bijna niemand in de pers hier ook maar een op- of aanmerking over maakt. Anderzijds snap ik de gepubliceerde radarbeelden van de Russen niet. Deze zijn namelijk tegenstrijdig.

Herman
7 jaren geleden

Errata: kapotte link in de tekst: “(zie op mijn blog bijvoorbeeld hier);” De woorden “en hier” plus een tweede link zijn daar verweven met elkaar onderwater.

Een sterk punt over motieven. Separatisten hadden dan wel een motief om de Su-25 ondersteuning en/of bevoorrading van de afgesneden eenheden te voorkomen maar om dat met één BUK te willen doen met een bereik van 20-30 km is toch erg onwaarschijnlijk. Dan moet je precies weten waar je een aanval of transport verwacht. En ook die BUK zal al snel een doelwit worden. Het Oekraïense motief is dringender en beter gedocumenteerd: men dacht openlijk dat de Russische luchtmacht al aan het ingrijpen was en vliegtuigen uit de lucht schoot met specifiek air-to-air missiles (geen SAM dus). http://www.bbc.com/news/world-europe-28345039 Dus schoven ze snel een front gekoppelde en radar begeleide BUK brigades naar de frontlinie om dekking te geven aan hun vliegtuigen rond de 17e. Het is een scenario wat eenvoudig te ontkrachten zou zijn maar geheel ontbreekt ondanks dat het veel meer hout snijdt.

Verder heel erg bedankt voor het artikel. Het maakt nogmaals duidelijk voor mij dat hier niet serieus een rechtszaak voorbereid wordt maar dat die juist al is opgegeven door de ramkoers met Rusland op alle andere gebieden (Syrië, Turkije enz). In 2014/2015 werd dit zo te lezen al min of meer beleid en dient dit onderzoek nu dus een heel ander doel vanuit de VS en NATO bezien. Geen onpartijdig “tribunaal” maar de Koude Oorlog binnenwandelen. Dus werd dit onderzoek nooit meer dan complexe propaganda ondanks het harde werk van experts. Group think galore!

Het pad naar oorlog ligt altijd bezaaid met dit soort onderzoeken, “bewijzen” en beschuldiging over en weer. Lees de geschiedenis ipv hem herleven zou ik de bewindslieden aanbevelen. Vooral Rutte de historicus. Het pad dat van oorlog weg leidt is open bewijsvoering en neutrale onderzoeken (en dus niet slachtoffer en medeverdachte het laten doen!).

R A V A G E
7 jaren geleden
Antwoord aan  Herman

‘Errata: kapotte link in de tekst: “(zie op mijn blog bijvoorbeeld hier);” De woorden “en hier” plus een tweede link zijn daar verweven met elkaar onderwater.’

Roger that!

Dirk
7 jaren geleden

Rusland werd al eind april 2014 beschuldigd van het schenden van het Oekraïense luchtruim: http://www.aljazeera.com/news/europe/2014/04/russian-aircraft-violated-ukraine-airspace-2014425221330275125.html

Oekraïne had BUK’s in de omgeving en ik ben van mening dat dit was om een verwachte Russische interventie te kunnen counteren. De Russen konden toen op elk moment ingrijpen en wel omdat de rebellen op dat ogenblik aan de verliezende hand waren. Het was niet ondenkbaar dat er vanuit Rusland zou worden ingegrepen door middel van luchtaanvallen op Oekraïense troepen. Op dat ogenblik werd er al (volgens Oekraïense bronnen) vanuit Rusland over de grens geschoten met raketwerpers: http://www.usatoday.com/story/news/world/2014/07/25/ukraine-russia-military-artillery-targets/13147421/

Dat laatste is interessant, want dat geeft aan dat als Rusland al ingreep zij dat deed vanuit het eigen territorium. Waarom zou je immers artillerie en luchtafweer over de grens sturen als de strijd zich al langs de grens afspeelde? Je zou daarmee deze eenheden alleen maar in een kwetsbare positie brengen, wat de kans op ontdekking van je betrokkenheid zou vergroten.

De JIT geeft aan dat de luchtfafweer was bedoeld voor de bescherming van de stellingen op de Saur Mogila. Dat ligt zowat naast de grens met Rusland. Rusland hoefde dus helemaal geen luchtafweer op te stellen op Oekraïens grondgebied om deze positie te dekken. Het had deze positie veilig en met alle ondersteunende apparatuur aan de Russische kant van de grens kunnen dekken.

Last but not least deed Turkije(?) in Syrië datgene wat zich ook in Oekraïne had kunnen afspelen, namelijk het neerhalen van een Russische jet vlakbij de (Turkse) grens.

Hector Reban
7 jaren geleden
Antwoord aan  Dirk

Goed argument, Dirk.

Overigens bombardeerde Oekraine Snizhne op 15 juli. Een appartementen blok in de Lenin straat werd getroffen, een plaats vlakbij een schrootveld, waar de separatisten buitgemaakte tanks en dergelijke bewaarden. Ook de unieke truck is gefotografeerd op die plek. Men denkt dus dat mogelijk de UAF toen probeerde de Buk uit te schakelen.

De onverstoorde tour door druk bevolkt gebied in open daglicht op de 17de is ook al zo’n zaak die alertheid behoeft. Volgens counter-intel chief Nayda in een persco op 19 juli werd de Buk gedetecteerd door lokale residenten en spionnen. Volgens berichten zouden mannen van de extreem-rechtse Tornado militie een special op. hebben uitgevoerd om de Buk in Torez/Snizhne te volgen (zij zouden leveranciers Torez video en foto zijn)..

http://gordonua.com/news/localnews/komandir-tornado-sbu-i-voennaya-prokuratura-vela-pugacheva-i-tupo-podstavila-patrulnyh-152002.html

EuroMaydan publiceerde rond een uur of 12/13 dat lokalen de Buk zouden hebben gesignaleerd. De mannen van Tornado waren in de buurt. Waarom geen sabotage-actie? Waarom geen SU25 erop af gestuurd?

Dirk
7 jaren geleden
Antwoord aan  Hector Reban

Het probleem met het ‘BUK uit Rusland’-scenario zijn de volgende punten:

1) Het gaat volledig voorbij aan het feit dat de rebellen naar eigen zeggen een (defecte?) Oekraïense BUK hadden buitgemaakt.

2) Het gaat volledig voorbij aan het feit dat Oekraïne zelf ook BUKs had in het strijdtoneel.

3) Het gaat volledig voorbij aan het feit dat MH-17 het *enige* vliegtuig zou zijn geweest dat door de ‘Russische BUK’ zou zijn neergehaald.

Wat betreft punt 3 is het wederom belangrijk om te kijken naar de toedracht van het neerhalen van Antonov in Lugansk – enkele dagen voor MH17. In de NYTimes van 14 juli 2014 werd door de Oekraïense minister van defensie gespeculeerd dat de Antonov vanaf Russisch grondgebied werd neergehaald door een krachtige raket: He speculated that it had been “downed by another, more powerful missile that probably was launched from the territory of the Russian Federation.” Bron: http://www.nytimes.com/2014/07/15/world/europe/ukrainian-military-plane-is-shot-down-as-russia-adds-to-presence-at-border.html

Achteraf werd pas het scenario ‘Russische BUK in Oekraïne’ van stal gehaald om een spoor te creëren: de BUK zou eerst Lugansk hebben aangedaan (en vliegtuig hebben neergeschoten) en vanuit daar naar Donetsk zijn gereden (om wederom een vliegtuig neer te halen – MH17). Het wordt er echt met de haren bijgesleept. Maar waarom?

Het motief is om de Russische hulp aan de rebellen in een kwaad daglicht te stellen. De speculatie dat de Antonov was neergehaald vanaf Russisch grondgebied was blijkbaar niet voldoende om een internationale reactie teweeg te brengen. En zodoende werd na MH17 het verhaal van de ‘Russische BUK in Oekraïne’ de wereld in geholpen om Rusland te doen afzien van verdere interventie ten gunste van de rebellen.

Op dat ogenblik was Russische interventie cruciaal, want de rebellen werden overal teruggedreven: begin augustus waren Donetsk en Lugansk bijna volledig omsingeld door Oekraïense troepen. Igor Girkin kreeg een zenuwinzinking en deed afstand van zijn positie. Op 14 augustus kwam alsnog de verwachte interventie vanuit Rusland, volgens de DPR rebellen die in Rusland waren getraind.

Als laatste bewijs voor de stelling dat de buitenwereld moest geloven in de ‘Russische BUK in Oekraïne’ zijn de sancties: elke keer als de Russische hand in het conflict werd gezien, kwamen er sancties: in totaal drie rondes. De eerste ronde ging om de Krim, de tweede ronde was op 28 april (toen de Russen werden beschuldigd van het schenden van het Oekraïense luchtruim!) en de derde ronde kwam op 17 juli, de dag dat MH17 werd neergehaald… Toeval? Mijns inziens niet. https://en.wikipedia.org/wiki/International_sanctions_during_the_Ukrainian_crisis#Third_round_of_sanctions:_2014.E2.80.93present

Ik sluit niet uit dat MH17 is neergehaald door de rebellen, en door een BUK. Maar als dat al het geval zou zijn geweest, dan was dat waarschijnlijk de Oekraïnse BUK. Dan zou de schuld volledig liggen bij Oekraïne en/of de rebellen, en zou Rusland buiten schot zijn gebleven. Het venijn zit er mijns inziens in dat Rusland in het plaatje moest worden geweven om het sanctie-regime te rechtvaardigen (en andere landen daarin mee te krijgen) en om Russische interventie te discrediteren.

Hector Reban
7 jaren geleden
Antwoord aan  Dirk

Officiele verhaal van de SBU is nog steeds dat de Russen met een BUK de DNR zijn binnengetrokken en in het verkeerde Pervomaiske een false flag hebben uitgevoerd waarbij niet een eigen vliegtuig, maar MH17 het slachtoffer was. Er circuleerden dus 3 scenarios rond.

Inmiddels heeft de SBU het bericht van de site verwijderd, maar met webarchive services kun je het vast nog traceren:

https://ssu.gov.ua/sbu/control/en/publish/article?art_id=129860&cat_id=35317

Voormalig hoofd Navailitsjenko heeft het onlangs nog weer bevestigd.

Herman
7 jaren geleden
Antwoord aan  Dirk

Er ligt nog geen enkel scenario op tafel dat logisch in samenhang is en consistent met de situatie.

Omdat er recent wat over radars en drones geschreven werd, vroeg ik me af of een valstrik gezet kon worden door een drone mee te laten vliegen die de militaire radar van de Russen dan liet geloven in bijv een Su-25 op signatuur. De BUK TELAR legt dan aan gebaseerd op identificatie van derden maar na detonatie kan de drone nog gewoon wegkomen. Wat dit op eerste gezicht vergezochte verhaal allemaal zou kunnen verklaren:

– Hoe de TELAR werd aangestuurd — niet dom standalone maar met Russische radar over de grens
– Waarom Rusland geen volledige data kan vrijgeven zonder direct schuldig te worden aan tracking en lancering (ook al zouden ze beelden laten zien van wat ze dachten dat ze zagen wie gelooft dat, bijvoorbeeld Amerikaanse aanslag op Iraans burgervliegtuig)
– Waarom Rusland gebaat is bij onderzoek naar een lancering (van “iets”) dat naar MH17 vloog, men eerst schreef Su-25 omdat de militairen dat zagen, maar liet het vallen voor een raket van elders maar vreemd genoeg nog alle opties open laten alsof ze het niet weten behalve dat er wel iets anders was?
– Waarom er een voorwerp in de radar data zit die niet benoemd kan worden (zie Joop’s commentaar?)
– Waarom blijkbaar de SBU de Russische BUK volgde bij transport en alle media snel klaar had staan
– Waarom Oekraïne de radars uitzette op die dag terwijl ze hard nodig waren
– Waarom Rusland zich gepakt voelt en gedwongen de aandacht te verleggen met (potentieel) gekleurde of incomplete bewijzen.
– Waarom Rusland nu een drone laat zien in hun radar data terwijl het weinig toevoegt behalve de implicatie dan een drone elders ook door radar in Oekraïne opgemerkt zou kunnen worden. Zitten ze zelf op dit spoor?

Dit gaat me niet om iemand vrij te pleiten. Bovenstaand scenario heeft meerdere gloeiend schuldigen en liegende partijen maar wel rationele partijen. Het gaat me om een model waarin alle waarnemingen en gedragingen verklaard kunnen worden. Waarom aanleggen op een burgervliegtuig? Of waarom een zeer incomplete BUK sturen? Waarom zo stellig over Su-25 in de buurt beginnen als je militaire radar hebt een iedereen het tegendeel kan bewijzen (buiten de ongewone hoogte van het toestel)? Waren de Russen echt zo blind aan de eigen grens? Of de Oekraïners?

Hoewel ik ook twijfel aan social media bewijs en telefoontaps vind ik dat er te weinig bewijs is nog voor de optie van Oekraïense transporten of BUK posities. Als zij dan iets deden was het door juist niets te doen of het minimale en schietgrage Rusland zichzelf fors in de voet te laten schieten. Operatie geslaagd?

Ullrich
7 jaren geleden

Hector,

pls translate into English.

Hector Reban
7 jaren geleden
Antwoord aan  Ullrich

I wrote a blogpost with an English version, with less commentary and more elaborations to deconstruct the JIT evidence concerning the launch site:

JIT comes up with crap launch site (and gets away with it)

https://hectorreban.wordpress.com/2016/11/04/jit-comes-up-with-crap-launch-site-and-gets-away-with-it/

Joop
7 jaren geleden

Misschien wat aanvullende informatie;

Uit een email uitwisseling die ik met een politicus heb gevoerd blijkt dat de OvV Russische primaire radarbeelden (waarschijnlijk Rostov) heeft gebruikt om wrakstukken van MH-17 te identificeren. Op dezelfde radarbeelden was nog een stip te zien, die de OvV niet kon of niet wilde identificeren.

Herman
7 jaren geleden
Antwoord aan  Joop

Joop, dat is interessante informatie. Heb je meer detail? Of is het ergens in het rapport? Bijna elk geloofwaardig alternatief scenario behoeft namelijk nog iets anders in de lucht dat het beoogde doelwit zou kunnen zijn. Dit is ook van belang om de aanwezigheid van actieve brigades met complete BUK installaties beter te begrijpen aan Oekraïense kant. Elke stip zou cruciaal bewijs kunnen vormen of een springplank naar verder radaronderzoek.

Als we de Russen zouden geloven dat er geen BUK aan die kant zat en de Amerikanen ook niet liegen over een lancering, wat vloog er dan WEL rond precies? Wellicht meer dan één raket? Dat zou namelijk meerder partijen zeer schuldig maken en zou in ieder geval de desinformatie van alle kanten verklaren. Er zouden meerdere verdragen geschonden kunnen zijn met grotere implicaties dan een ongelukkige vergissing.

Joop
7 jaren geleden
Antwoord aan  Herman

@Herman,

Zover ik weet is dit niet in het rapport opgenomen, wat ook niet zo vreemd is. Bepaalde informatie die de vriendschappelijke en financieel economische belangen zouden kunnen schaden worden buiten het rapport gehouden. Dit staat vermeldt in artikel 57 van de Wet Onderzoeksraad voor de Veiligheid. De tekst daarvan en een artikel uit het NRC waarin gewag wordt gemaakt van een luchtoorlog tijdens de ramp met MH-17 zal ik later plaatsen omdat ik op dit moment op een andere locatie ben.

Joop
7 jaren geleden
Antwoord aan  Joop

Artikel 57

De raad neemt eveneens door hem vergaarde informatie niet in het rapport op voorzover het belang daarvan niet opweegt tegen de volgende belangen:

a. de betrekkingen van het Koninkrijk of de landen van het Koninkrijk met andere staten of met internationale organisaties;

b. de economische of financiële belangen van het Koninkrijk, van de publiekrechtelijke lichamen van de landen van het Koninkrijk, of van de in artikel 1a, onderdeel c en d, van de Wet openbaarheid van bestuur bedoelde bestuursorganen;

c. de opsporing en vervolging van strafbare feiten.

En met onderstaande link komen wij op het punt waarom Kiev altijd heeft ontkent op 17 juli 2014 gevechtsvliegtuigen in de lucht te hebben gehad en waarom er geen Oekraïense primaire radarbeelden beschikbaar waren omdat Oekraïne op 17 juli 2014 geen gevechtsvliegtuigen in de lucht had en de primaire radar was uitgeschakeld vanwege onderhoud dan wel beschadigd door oorlogshandelingen.

http://www.nrc.nl/nieuws/2015/07/11/boven-oekraine-vond-tijdens-ramp-mh17-een-luchtoorlog-plaats-a1414784

Hieronder citeer ik het antwoord van de politicus uit de email wisseling. De naam van de politicus is bij Hector bekend. Ik kan niet anders dan hierbij de cynische opmerking te maken dat de OvV deze Russische primaire radarbeelden wél voldoende achtte om wrakstukken van MH-17 op te kunnen identificeren, een tweede stip niet te willen of te kunnen identificeren. De tweede stip kan nooit een BUK raket zijn geweest omdat dit conflicteert met de video van de terugreizende BUK op trailer richting Rusland, die miste namelijk maar één raket, dus, wat is het wél geweest, een SU-25 misschien? Overigens heb ik via via gehoord dat het JIT plotseling ineens over de Oekraïense primaire radarbeelden zou beschikken en dit moet dan gebeurd zijn in de periode februari —> september 2016. Ook deze beelden worden door het JIT geheimgehouden (waarschijnlijk ook vallend onder artikel 57 van de Wet Onderzoeksraad voor de Veiligheid), evenals de Amerikaanse satellietbeelden.

“Men identificeert overigens maar een van de twee ongeïdentificeerde radarobjecten vlakbij MH17 als brokstukken. Het andere wordt niet geïdentificeerd,”

Tenslotte zou ik willen eindigen met een uitspraak van Mr. Pieter van Vollenhoven uit de tijd hij nog voorzitter was van de OvV;

“Er bestaat niet zoiets als onafhankelijke onderzoeken.”

een paar dagen later maakte Mr. Pieter van Vollenhoven zijn aftreden bekend.

Zal wel toeval zijn!

Sandra Westrenen
7 jaren geleden

Dirk. Zeg nou zelf, houdt u Oekrainse bronnen voor geloofwaardig? . . .
U negeert het FEIT dat met de leiding door CIA-en IDF-generaals en commando’s in dat leger een schrikbewind was gaan heersen. De leiding had er lol in de soldaten op hun medeburgers te dwingen te gaan schieten. Gevolg: massale overlopen naar de vrijheidstrijders – met meenemen van het legermateriaal!

Zo massaal, dat de CIA rap overging huurlingen over de hele wereld naar de Oekrainse terreurstaat in te vliegen. En – niet verwonderlijk – Rutte, Hennis, Koenders, Buma, Pechtold, Wilders – heel de monopolitiek wordt desondanks (juist) steeds agressiever richting Rusland en de Russen – en de iedereen die niet blind deze staatsterreur toejuicht.

http://www.novini.nl/poetin-was-volkenrechtelijk-verplicht-de-afscheiding-van-de-krim-te-ondersteunen/
http://themillenniumreport.com/2015/06/russophobe-george-soros-destructively-directs-us-and-eu-policy-in-the-ukraine/

Alle oorlogen zijn altijd om drogreden begonnen. Alle oorlogen zijn bankiers oorlogen. Miljoenen burgers over de kling jagen, m.n. sinds begin vorig eeuw een permanent vermaak van de globalisten.

Hector Reban
7 jaren geleden
knarfist
7 jaren geleden

Lopen jullie nu nog steeds te zeveren over dat vliegtuig?
Schrijf een stuk over de naar schatting 30 miljoen mensen in de Oekraine die onder het rode zwijn Stalin omgekomen zijn.
Vrij en onafhankelijk Yevhen Konovalets.

Herman
7 jaren geleden
Antwoord aan  knarfist

Stalin kwam uit Georgië uiteraard en huidige schattingen van de hongerdoden in Oekraïne lopen tussen 2.5–7.5 miljoen (ongeveer de helft door defecten geboorte) maar er waren ook miljoenen slachtoffers elders in de USSR. Oorzaak was het rampzalige collectivisme en het verhinderen van een volksverhuizing. Misdadig beleid en het volharden in eigen gelijk. Het grootste gevaar voor de burger.

Nu je toch Georgiërs introduceert, laten we eens kijken naar voormalig president Mikheil Saakashvil die “zijn” oorlog tegen Rusland bruut verloor. Tandenknarsend en momenteel vervolgd in zijn eigen land werd hij plots zeer actief was in Oekraïne wat betreft de Euromaidan beweging en de staatsgreep. Hij is nu staatsburger en gouverneur in Oekraïne.

Dat lijkt mij dan weer een interessanter verhaal ook gezien de verstrengeling met het Westen van deze persoon. En een trouwe klant wat betreft wapens van Oekraïne kopen, inclusief heel veel BUK om, inderdaad, Russen mee neer te halen. Dat lukte dan ook verrassend goed toen.

rob
7 jaren geleden

Ga eens kijken op Grants.gov, de Amerikaanse officiele site waar subsidies worden gepubliceerd.
Zoek op Ukraine en press en wat blijkt;
Dit land heeft een totaal geindoctrineerde persorganisatie, opgeleid door de VS.

Dank U.

Hector Reban
7 jaren geleden
Antwoord aan  rob

De Ukraine Crisis Media Centre is een zogenaamde non-profit NGO die voornamelijk SBU propaganda uitzendt en aan de basis stond van brede verspreiding van het verhaal van de fatale vergissing (die zou zijn toegegeven door DNR strijdkrachten aanvoerder Strelkov nadat hij een bericht zou hebben ingetrokken omdat was gebleken dat niet een AN-26 maar MH17 was neergeschoten). Ik heb samen met Micha Kobs aangetoond dat dit een hoax was.

Kijk eens naar de sponsors van UCMC: USAID en…. Koninkrijk der Nederlanden!!

http://uacrisis.org/

6 jaren geleden

Wat toevallig zeg, kom ik @JulianRoepke, beter bekend als #JihadiJulian opnieuw tegen.