In de verte herinnert The Girl on the Train, gebaseerd op de gelijknamige bestseller van Paula Hawkins, aan de film Gone Girl van David Fincher. Het is eveneens een psychologische thriller over een moordmysterie in een welvarende buitenwijk van de Verenigde Staten. Groot verschil met Gone Girl is dat regisseur Tate Taylor de klasse mist van Fincher. Desondanks is The Girl on the Train een aangenaam complexe thriller met intrigerende personages.
Voornaamste troef van de film is de Britse actrice Emily Blunt die meesterlijk hoofdpersoon Rachel speelt. De jonge vrouw is verbitterd, eenzaam en aan de drank. Ze is meer bezig met het observeren van anderen dan een menswaardig bestaan op te bouwen. Blunt heeft zichzelf totaal weg gecijferd voor deze rol. Een dronkenlap spelen is moeilijk zonder in geijkte clichés te vervallen. Blunt acteert de wanhoop en de eenzaamheid van haar personage met een splijtende intensiteit, het doet pijn om het te ondergaan.
Rachel reist dagelijks van haar ranzige appartement in een buitenwijk met de trein naar New York. Door het raam van de coupé observeert ze nauwlettend haar ex-partner (Justin Theroux) samenleeft met haar opvolgster (Rebecca Ferguson) en hun baby. Voorts heeft Rachel een obsessie voor een droomkoppel een paar huizen verderop. Het betreft hier de blondine Megan (Haley Bennet) die samenwoont met Scott, gespeeld door Luke Evans. De twee hebben een explosieve relatie. Tevens is Megan kinderoppas bij de ex van Rachel.
Zodra Rachel bemerkt dat Megan een affaire heeft met een andere man, slaan bij haar de stoppen door. Wat volgt is een confrontatie tussen Rachel en Megan in een voetgangerstunnel. Wat zich daar precies heeft afgespeeld, blijft geruime tijd onduidelijk. Rachel wordt wakker met een black-out en is overdekt met schrammen. Overigens blijkt Megan vermist en mogelijkerwijs vermoord. De politie staat al snel bij Rachel op de stoep.
Scenarioschrijfster Erin Cressida Wilson heeft alle mogelijke moeite gedaan om de complexe plot van het boek getrouw te vertalen naar het grote doek. The Girl on the Train drijft op een duizelingwekkende reeks flashbacks, verschillende perspectieven en de onvermijdelijke valse vertelstem. Het verhaal wordt voor een belangrijk deel vanuit het gezichtspunt van Rachel verteld. Met al haar black-outs en waanbeelden is de vrouw echter een onbetrouwbare getuige.
De min of meer verrassende wendingen houden de film levendig, terwijl de scènes in de trein tamelijk hypnotiserend zijn. Blunt brengt authentieke rauwheid voort in een verder aalgladde vertelling. Haley Bennet als Megan levert de andere sterke rol af, zonder twijfel is deze actrice een ster in wording. Haar scènes met een mysterieuze psychiater hebben een verrassende erotische lading. Blunt en Bennet tillen de film boven het niveau van een doorsnee thriller uit.
Ulrik van Tongeren