met een glimlach
liet ze de emmer met
kleurrijke bloemen zien
op de tuin geplukt vanmiddag

alles was kleur
het groen
het blad
de bloemenpracht

zelfs haar hel blonde haar
haar lach
de vrolijke ogen die dansend
keken naar de verworven schat

haar ranke handen niet bang
voor modder en aarde
de rug gebogen om de
geknakte stelen te vergaren

met ogen van glas
een gezicht van porselein
zittend in het gras zou ik de
stille getuige van haar blijspel zijn