De Roemeense regisseur Cristi Puiu maakt lange speelfilms waarin hij de Roemeense samenleving op scherpe wijze portretteert. Het bijna drie uur durende Sieranevada speelt zich vrijwel geheel af in een morsig appartement in Boekarest. Nadat veertig dagen eerder de patriarch van de familie overleed, komen de familieleden tezamen voor een herdenkingsbijeenkomst, een Roemeense traditie in de vorm van een wake.
De familieleden moeten lang wachten op de orthodoxe priester die zijn zegen over de overledene komt uitspreken. Minimaal twaalf personages draven op waardoor het een hele klus is om de onderlinge familierelaties te ontrafelen. Het is dan slim bedacht dat we aan de hand van Lary (Mimi Brănescu) en diens echtgenote Laura (Cătălina Moga) worden ingewijd. Die twee leren we tevens het beste kennen.
Zodra Lary en Laura de wake betreden, zijn de voorbereidingen reeds in volle gang. De nichten van de overledene bereiden chobba, een traditionele Roemeense soep. Tafels komen vol te staan met heerlijke gerechten, maar de aanwezigen hebben geen tijd om zich te over te geven aan een overdadig maal. Er zijn te veel ergernissen en er wordt eindeloos ruzie gemaakt. Het steeds maar niet toekomen aan de maaltijd doet denken aan het werk van de meester van het absurdisme, Luis Buñuel.
Volgens een van de familieleden was 9/11 een inside job, wat een eindeloos debat over samenzweringstheorieën aanwakkert. Ook het communistische verleden levert hartstochtelijke discussies op. De aanwezigen zijn het er ieder geval over eens dat regeringen altijd liegen. Wanneer een overspelige oom de wake durft te verstoren, barst de bom. Lary en Laura begeven zich naar buiten en belanden vervolgens in een tamelijk bedreigende twist met het lokale tuig om een parkeerplaats. Onverwacht leidt dat moment tot het dramatische hoogtepunt van de film.
In Sieranevada komen belangrijke thema’s aan bod. De Roemeense samenleving begint steeds meer op het Westen te lijken, het individu wordt almaar belangrijker. Daarentegen houden oudere generaties angstvallig hun waarden en familietradities in ere, de jongeren komen daar tegen in opstand. Ondanks dergelijke zware thematiek bevat dit familiedrama genoeg zwarte humor om de boel te verlichten.
Cristi Puiu is een meester van de mise-en-scène. Het appartement heeft een centrale hal van waaruit de camera de verschillende kamers in kan gluren. Barbu Balasoiu filmt op ooghoogte, zijn camera springt van gezicht naar gezicht. Zodoende krijgen we flarden van gesprekken te zien, en soms staat de camera stil in een kamer om alles beter te kunnen volgen.
Het meesterschap van Cristi Puiu zit ‘m in zijn choreografie en de spelregie van de acteurs. Volgens hem was het een totale chaos op de set, wat overigens niet is af te lezen aan de fantastische acteerprestaties. Deze Roemeense regisseur is onverminderd een sleutelfiguur van de Roemeense New Wave, met Sieranevada heeft hij na The Death of Mr. Lazarescu (2005) weer een indrukwekkende film afgeleverd.
Ulrik van Tongeren