Met onder meer De Zaak Alzheimer (2003) en Loft (2008) bewees de Vlaamse regisseur Erik Van Looy dat hij een vakbekwaam regisseur van thrillers is. Met zijn nieuwste film De Premier doet hij daar nog een flink schepje bovenop. Misschien komt het omdat Van Looy in 2014 in Hollywood werkzaam was dat hij van deze politieke triller een spannende spektakelfilm heeft weten te maken.
Enkele uren voordat de Belgische eerste minister Michel Devreese (Koen De Bouw) de Amerikaanse president in Brussel ontmoet in het kader van een staatsbezoek wordt hij ontvoerd door een gewapende bende. Ze dwingen hem om de leider van de vrije wereld te vermoorden. Een naamloze crimineel (Dirk Roofthooft) en zijn bende hebben zijn vrouw en twee kinderen eveneens gegijzeld. Ondertussen probeert de premier samen met zijn assistente (Charlotte Vandermeersch) te ontsnappen aan de psychopathische handlanger van de crimineel.
Het is op het eerste gezicht een onwaarschijnlijke premisse dat een gewapende bende de Belgische premier probeert te dwingen de Amerikaanse president te vermoorden. Scenarioschrijvers Carl Joos, Robin Pront en Van Looy zijn er desondanks in geslaagd om dat wel degelijk aannemelijk te maken. Laten we niet vergeten dat de werkelijkheid soms krankzinniger is dan scenarioschrijvers kunnen bedenken.
De makers hebben in ieder geval het tempo extreem hoog gehouden en het aantal onverwachte wendingen is adembenemend. Maar wat de doorslag geeft is het titelpersonage, de premier, die heeft iets om voor te vechten. Hij moet alle grenzen overschrijden om zijn gezin te redden. Als eerste minister heeft hij de naam een slapjanus te zijn. Kan een dergelijke man de gewelddadige ontvoerders wel aan?
Acteur Koen De Bouw is in staat om geloofwaardig te maken dat de premier hiertoe in staat is. Tevens weet hij de emotionele helletocht van zijn personage overtuigend te treffen. De Premier is een behoorlijk intense film, een ware nagelbijter. Het vertoonde geweld is in vergelijking met andere recente films eerder ingetogen. Hier wordt weer eens bewezen dat de dreiging met geweld beter werkt dan expliciet bloed vergieten.
Na een mislukt avontuur in Hollywood met de remake van Loft bewijst Van Looy dat hij op eigen bodem in staat is om een uitstekende speelfilm te regisseren. Misschien verslikt De Premier zich soms in teveel in overdrijving, maar dat is tegelijkertijd juist de charme ervan. In onze contreien hebben filmmakers een hekel aan risico nemen. Dan valt de torenhoge ambitie van Van Looy alleszins te prijzen. Het vakmanschap van de regisseur blijkt bijvoorbeeld uit de wijze waarop hij het politieke milieu in Brussel met een paar rake scènes weet neer te zetten.
Ulrik van Tongeren