De Nederlandse regisseur Eddy Terstall maakte in 2015 Meet me in Venice, een roadmovie die zich voornamelijk in Oost-Europa afspeelt. Met zijn nieuwe tragikomedie Alberta begeeft hij zich zelfs buiten het Europese continent.
De reis ging naar Alberta, een provincie in Canada, wat tevens de naam is van de minnares van Freek (Daniël Boissevain). De man is veertiger, succesvol reclameman, vader en geeft zich veelvuldig over aan overspel. Desondanks wordt hij gekweld door een midlifecrisis. Tegen zijn vrouw hangt Freek een vaag verhaal op om even alleen te willen zijn en neemt vervolgens het vliegtuig naar Canada. Daar hoopt hij een nieuw leven te vinden met zijn 23-jarige vriendin Alberta (Jamie Grant).
Het is in het rustieke hutje te midden van de idyllische natuur waar ze verpozen bepaald geen koek en ei tussen de geliefden. Freek wil alleen maar landschapjes à la Bob Ross schilderen, Alberta daarentegen is vooral dwars en wispelturig. Wanneer een aantrekkelijke man op het toneel verschijnt, neemt zij met hem de benen. Hiermee geeft ze Freek een welverdiend koekje van eigen deeg. Aan het einde van de film duikt ook nog de echtgenote van Freek op, wat leidt tot hilarische taferelen.
Freek verhaalt zijn relatieproblemen in een reeks flashbacks aan twee agenten van de mounties, de Canadese bereden politie. Bread (Chip Bray) en Butter (Lee M.Ross) zijn gewillige toehoorders. Samen met co-scenarist en -regisseur Erik Wünsch heeft Terstall een zeer genietbare tragikomedie gemaakt. En juist omdat flink de draak gestoken wordt met de midlifecrisis van Freek valt er veel te lachen. Alberta is bijna een verademing na het doodserieuze Meet me in Venice.
Terstall is nog steeds op zijn best met het maken van puntige energieke komedies. De film oogt tamelijk anekdotisch, iets wat de pret echter niet drukt. Het is een meesterzet om de Amerikaanse acteurs Chip Bray en Lee M.Ross de rollen van de agenten te laten spelen. Beiden zorgen voor een aangename afstand tot de tobberige Freek. Met hun hilarische en laconieke humor stelen ze de show.
Het lijkt een eeuwigheid geleden dat Terstall baanbrekende films als Hufters & Hofdames (1996) en de scherpe politieke satire Vox populi (2008) maakte. Alberta mag dan een simpele komedie lijken, de eenvoud ervan is bedrieglijk. Er is vakmanschap en vasthoudendheid voor nodig om dit met beperkte financiële middelen – ook dit is weer een low budget film – gerealiseerd te krijgen.
Ulrik van Tongeren