het voelt fijn als ik naast je lig
naar je kijk terwijl je slaapt
dagelijkse beslommeringen even uit het
geheugen gewist mijn vingers in jouw
warme hand vlakbij je gelaat

zie het bruine vlekje op je wang
overgehouden van het vele zonnebaden
in vroeger jaren
de plooi bij je mondhoek die een
lieve uitstraling geeft

je dunne zachte lippen
de mond waaruit rustgevend
zacht gesnurk komt
woeste wenkbrauwen met daartussen
een lichte frons

gesloten ogen die niets anders
willen dan dat het mij goed gaat
dikke steile haren, plukken
die kriskras over het voorhoofd en
langs de slapen dwalen

ik heb je lief

 

 

 

tekst Marina Verte | foto Noor Sickens de Wal

Door ravage