Het disfunctionele gezin is natuurlijk een uitnemend onderwerp voor aangename tragikomedies. Vooral Amerikaanse onafhankelijke producties excelleren in dit soort films met een lach en een traan, gewoon fijn amusement. Bekendste voorbeeld hiervan is Little Miss Sunshine uit 2006, maar er zijn er veel meer. Met de Belgisch/Nederlandse coproductie Monk hebben de makers iets vergelijkbaars beoogd. Het resultaat is net iets stekeliger dan de Amerikaanse tegenhanger.

Het prettig gestoorde gezin leeft in een groot huis, eigenlijk is iedereen er zeer ongelukkig. De 13-jarige Monk (Teun Stokkel) is een hypochonder en ligt voortdurend met zijn zus Joni (Olivia Lonsdale) overhoop. Moeder Maria (Marina Gatell) heeft geen zin meer om te koken. Vader Fabian (Sam Louwyck) leeft opgesloten in een kast en leeft zich daarin uit met een kunstproject.

Het is vanaf de eerste minuut duidelijk dat Monk ongewoon en dwars is, net zoals de enigszins bizarre personages. Wat er nou precies aan de hand is met het gezin wordt niet uitgelegd. Het is typisch een film waar de toeschouwer tussen de lijnen moet zien te lezen. Van het droogkomische en bijna emotieloze gezicht van Monk worden we overigens niet veel wijzer. De jongen toont nog het meeste van zichzelf wanneer hij bij de dokter zijn vermeende kwalen opsomt.

Het is allemaal nogal claustrofobisch in dat grote huis waar men elkaar voortdurend op de lippen zit. Wanneer de broer van Maria in Spanje op sterven ligt, onderneemt het gezin een lange trip met de auto. Juist deze reis breekt het ijs tussen de gezinsleden. Slaagt men er alsnog in naar elkaar toe te groeien? Roosmarijn Roos Rosa de Carvalho schreef het scenario, Ties Schenk regisseerde haar speelfilmdebuut. Beide dames wilden blijkbaar geen behaagzieke vertelling maken.

Monk is onvoorspelbaar. Dat er nauwelijks plot is, vormt geen bezwaar. Eigenlijk ook best knap dat de personages niet opgevoerd worden als psychiatrische gevallen. Vroeger moest er in films op dergelijke personages een etiket geplakt worden. Nu mogen mensen gewoon maf en een beetje triest zijn. De acteurs zijn goed. Toch steelt Olivia Lonsdale als de pruilerige puberzus Joni de show. De jonge actrice is zeker de grootste verrassing van deze aandoenlijke film.

Ulrik van Tongeren

Monk (Cineárt, 2016), vanaf 5 april in de bioscopen.

Door ravage

Abonneer
Laat het weten als er

*

0 Reacties
Inline feedbacks
Bekijk alle reacties