Twee halfbroers van middelbare leeftijd bevaren stroomopwaarts in een gammele boot een imposante Kroatische rivier richting watervallen. Daar ergens zou hun vader dood aangetroffen zijn. Homer (Olivier Gourmet) en Joé (Sergi Lopez) worstelen met zijn afwezigheid. Joé heeft de man nog meegemaakt, Homer kende hem niet. Beiden zijn tamelijk zwijgzaam, gaandeweg komt er wat informatie los. Vader was opvliegend en alcoholist, misschien heeft Homer die trekjes geërfd.
Homer heeft een kort lontje en kan bij het minste geringste in woede uitbarsten. Joé is meer ingetogen en poogt met een lach de spanning te verlagen. En amont du fleuve (‘stroomopwaarts’) is een typische Hänsel-film. Haar belangrijkste werk speelt zich af in de woeste natuur, op plaatsen waar de mens nietig is. Zoals de woestijn en de oceaan. De confrontatie met de elementen is een voornaam thema in haar films.
Ze is trouwens als regisseuse nogal avontuurlijk ingesteld, houdt van uitdagingen. Si le vent soulève les sables (2006) toont hoe meedogenloos de hitte van de woestijn in Oost-Afrika is. Noir Océan (2010) handelt over jonge matrozen op een Frans marineschip dat in 1972 nucleaire proeven uitvoerde nabij Mururoa in de Stille Oceaan. De plot is in beide films niet belangrijk. Het zijn vooral sfeerschetsen van personages die vechten tegen de eenzaamheid, angst en de verwoestende kracht van de natuur.
En amont du fleuve is volgens hetzelfde recept gemaakt. Met een bootje op een rivier lijkt een eitje vergeleken met de ontberingen waar we getuige van zijn in haar eerdere werk. Feit is dat je in een rivier kan verdrinken en de watervallen zorgen tegen het eind van de film zowaar voor enige suspense. Er is ook nog iets van detectivewerk, de speurtocht naar de plek waar vader om het leven kwam, in de plot verwerkt. Die wending is plichtmatig afgewerkt.
Het gaat vooral om de twee halfbroers die, uitgeblust als ze zijn, elkaar desondanks willen leren kennen. En amont du fleuve is geen diepgravend psychologisch drama en juist daardoor tamelijk onderhoudend. De tragiek waar de halfbroers mee worstelen wordt verrassend subtiel geduid. Opmerkelijk dat dit gespierde mannendrama geregisseerd is door een vrouw. Dat maakt de 68-jarige Hänsel in ieder geval tot een interessant fenomeen in de internationale cinema.
Ulrik van Tongeren