ik lig op mijn buik op het dichte gras
mijn vingers spelen met de lange sprieten
ik staar naar een eend met haar kroost
in de voor mij liggende plas
de temperatuur voelt aangenaam zacht

in de avondschemer met aan de horizon het
laatste schijnsel van een ondergaande zon
drijft in het water een opvallend witte lelie
omgeven met diepgroen hartvormig blad

dromerig geniet ik van het vanzelfsprekend leven
al dat bloeit en groeit, leeft en beweegt
vliegt en zweeft
een waar genoegen deze oogstrelende taferelen
te mogen beleven

 

 

 

tekst Marina Verte | foto Annemiek Koopmans

Door ravage