Maandag vond bij het Hof van Discipline de allerlaatste behandeling van het hoger beroep plaats dat Meindert Stelling voert omdat hij door de Raad van Discipline uit zijn ambt is gezet. Het werd een surrealistische vertoning.

De 68-jarige advocaat Meindert Stelling, gespecialiseerd in vredeszaken, werd maart vorig jaar door de Raad van Discipline in Den Haag geschrapt van het tableau. Hierdoor kan en mag hij zijn beroep nooit meer uitoefenen. De uitspraak van de Raad geldt binnen de advocatuur als de zwaarste tuchtrechtelijke sanctie. Volgens de Raad geeft Stelling bij voortduring blijk ‘van een voor een advocaat zeer ongepast gebrek aan eerbied voor de rechterlijke autoriteiten’.

Na diverse eerdere tuchtrechtelijke veroordelingen, waaronder schorsingen, blijkt volgens de Raad dat Stelling zich niks aantrekt van het oordeel van de tuchtrechter, en dat hij zich niet wil conformeren aan de voor advocaten geldende regels. De vredesadvocaat tekende beroep aan tegen de ontheffing uit zijn ambt. Tijdens deze zogenoemde tuchtzaak in november vorig jaar wraakte Stelling het Hof, maar op 10 april jl. wees de wrakingskamer dit verzoek af. Tevens mocht hij gedurende de voortgang van de tuchtzaak het Hof niet meer wraken, hetgeen zeer ongebruikelijk is.

Afgelopen maandag vond bij het Hof van Discipline in Utrecht de laatste zitting plaats. Onder de aanwezige sympathisanten op de publieke tribune bevond zich Gonnus Doeven, fervent strijder tegen kernwapens en tevens lid van het Comité Eerherstel Meindert Stelling. Zij spreekt van een „historisch gezien uiterst merkwaardige zitting” die maar liefst ruim vier uur duurde. „De zes leden van het tuchtcollege zullen wellicht gedacht hebben dat het toch de allerlaatste gelegenheid was voor Meindert om zijn zegje te doen.”

Meindert Stelling en zijn advocaat Willem Jebbink kregen het woord om een toelichting te geven op hun beroepsschrift. Zij gaven aan een preliminair verweer te willen voeren waarna de voorzitter hen liet begaan. Aan het eind van dit verweer liet de voorzitter echter doorschemeren dat hij het opvatte als de toelichting in eerste termijn. Hij vond het verder dan ook niet aan de orde een beslissing te nemen over het verzoek om verdere behandeling van deze zaak terug te verwijzen naar de Raad van Discipline.

„Dat was echt heel merkwaardig en zeer zeker schandalig”, aldus Gonnus. „De voorzitter kon zich van alles permitteren omdat Meindert toch niet meer mocht wraken. De voorzitter, in wezen het hele tuchtcollege, waren dermate vooringenomen en partijdig dat Meindert wel moest wraken. Dat kon gewoon niet anders. Zijn verzoek werd uiteraard genegeerd.” Gonnus vindt het zorgwekkend dat ervaren rechtsgeleerden „samenspannen” en het rechtssysteem aan hun laars lappen. „En ze komen er nog mee weg ook!” Uitspraak 28 augustus.