Ruim twee weken zijn ze onderweg. Op initiatief van Kemal Kilicdaroglu, leider van de Republikeinse Volkspartij CHP, loopt een almaar groter wordende groep Turken van Ankara naar Istanbul. Een protest tegen de Erdogan-dictatuur.
Na lang aarzelen heeft de 68-jarige oppositieleider Kemal Kilicdaroglu de politieke arena verruilt voor de straat. Tezamen met honderden aanhangers begon de man op 17 juni in het Güvenpark een 450 kilometer lange protestmars van Ankara naar Istanbul. Dagelijks wordt er 20 kilometer gelopen waarna het de bedoeling is om volgend weekeinde na 23 dagen te arriveren. De vreedzame demonstranten, waarvan velen een bord met de tekst Adalet (‘Gerechtigheid’) dragen, lopen voornamelijk over snelwegen.
Linke soep is het wel, aangezien een meerderheid van de Turken dictator Erdogan steunt. Om de stoet, die met de dag aangroeit, enigszins te beschermen rijden er ter linkerzijde auto’s en bussen mee. De Turkse media, grotendeels in handen van de Erdogan’s AKP, zien in de mars een nieuwe couppoging en plaatsen het verzet in de geest van ‘de terroristische Gezi-protesten’ in Istanbul van 2013. Destijds gingen honderdduizenden mensen in heel Turkije de straat op, protesten die met grof geweld werden neergeslagen.
Kilicdaroglu, die als oppositieleider in het Turkse schijnparlement saai overkomt, trok de stoute gymschoenen aan na het vonnis van een AKP-rechter tegen zijn partijgenoot Enis Berberoglu. Hij kreeg 25 jaar cel voor spionage. Volgens de aanklager lekte Berberoglu een video naar de pers, waarop kennelijk vrachtwagens van de Turkse geheime dienst te zien zijn die wapens smokkelen naar Syrië. Eindpunt van de Adalet-mars is dan ook de Maltepe-gevangenis in Istanbul waar Berberoglu gevangen zit.
Kilicdaroglu’s eigen aanhang vergelijkt hun voorman met Mahatma Gandhi, de Indiase leider van het verzet tegen de Britse koloniale overheerser. Volgens de Nederlandse correspondent Peter Edel van Turks Nieuws gaat die vergelijking deels op. ‘Gandhi protesteerde tegen de overheersing door een buitenlandse mogendheid, Kilicdaroglu neemt het daarentegen op tegen een president die venijnige – en voor narcistische leiders kenmerkende – middelen hanteert als massamanipulatie op basis van religie, angst en nationalisme.’
Volgens Edel is de protestmars nu al een succes. ‘Eerder viel Kilicdaroglu veel kritiek ten deel omdat hij geen vuist kon maken tegen de regerende AKP van Erdogan. Met zijn mars heeft hij diverse groepen buiten de CHP aan zich weten te binden waardoor meer dan ooit een coherent blok tegen de AKP is ontstaan. Linkse organisaties en vakbonden hebben zich bij hem aangesloten, maar bijvoorbeeld ook gematigde islamisten die de AKP de rug toekeren.’
“aangezien een meerderheid van de Turken dictator Erdogan steunt”
Als Erdogan door de meerderheid wordt gesteund dan heeft het geen zin om hem een dictator te noemen. Het lijkt er meer op dat de minderheidsgroepering CHP de eigen wil aan de rest van Turkije probeert op te leggen, als wegbereider voor Amerikaanse dominantie over de Turkse politiek.
@. redactie: goede keuze topic, prima artikel – nieuwswaardig, informatief, ook voor heel de EU van belangwekkend.
Antares,
Als je oppositie, journalisten, kritische burgers – zonder vorm van (eerlijk) proces opsluit, ben je natuurlijk 100% dictator.
Of CHP niet ook door de globalsiten wordt gespekt is zo gauw niet te beoordelen.
Turkije is een vazalstaat, sinds WO2. De president per definitie een marionet van de globalisten:
“A wholly owned subsidiary of the CIA since 1945
The seamless transition from Gladio to Gladio 2.0 is best illustrated by NATO member Turkey,
Maar om nu – tegen beter weten in – de blijven ontkennen dat Erdogangster een dictator is, is niet serieus; omkering van zijn misdragingen.
De dictator valt niet alleen de Koerden aan (helpt dus IS), maar ook heel Europa:
http://www.dw.com/de/erdogans-einfluss-in-deutschland-ist-riesig/a-19317938
In 1992 this Special Warfare Department was renamed the “Special Forces Command”, although it remains largely controlled by the CIA to this day. Concurrently with this complete subversion of Turkey’s military hierarchy, the CIA also began funding Turkey’s civilian intelligence agency – the ‘National Intelligence Organization’ – in which it maintained a cadre of moles, as acknowledged in 1977 by its former deputy director – and CIA recruit – Sabahattin Savasman. https://www.sott.net/article/307515-Russia-versus-NATOs-Gladio-2-0-Turkish-jihad-from-China-to-Syria
Erdogan heeft – onder mediastilte – van Turkije al een politiestaat gemaakt, alsmede een militaire supermacht:
Erdogan currently controls the largest military in Europe (if you consider Turkey to be European)
leestip:
– In his 2007 bestseller book, The Children of Moses, quirky Turkish writer Ergun Poyraz, was later sentenced to 29 years in prison for “conspiring” against the government. http://aanirfan.blogspot.ca/2014/08/turks-elect-jewish-president.html
– introductie in de dictatuur die Turkije is: WAYNE MADSEN | 26.10.2011 | WORLD
The Dönmeh: The Middle East’s Most Whispered Secret (Part II)
http://www.strategic-culture.org/news/2011/10/26/the-doenmeh-the-middle-easts-most-whispered-secret-part-ii.html
Je kunt er niet omheen. Van niks weten is, anno nu, te makkelijk.
Nergens heb ik iets ontkend, Sandra. Punt is dat Erdogan geen dictator wordt genoemd omdat dat zo zou zijn – een vaststaand feit – maar omdat de Turkse bevolking niet de vrijheid krijgt van het westen om zelf een richting te kiezen. Ook dat is dictatuur maar dan op andere schaal. De beschuldigingen zijn niet meer dan handvatten om Turkije terug te krijgen in het westerse kamp. Turkije is niet gebaat bij onze vorm van ‘democratie’. Dat zou neerkomen op gewapende steun voor Koerdische separatisten, Turkije’s grootste angst, en terecht want de dreiging is zeer reëel. Daarom heb ik kritiek op iedereen die Erdogan een dictator noemt, zoals ik ook kritiek heb op iedereen die hem gek noemt. We mogen het er niet mee eens zijn maar hij voert een rationeel beleid dat aan de behoeften van Turken tegemoet komt. Dat dat haaks staat op wat Soros-achtige groeperingen met Turkije willen doen spreekt vanzelf maar is niet van belang. Dat sommigen daarbij inspelen op de posities van minderheden is begrijpelijk en voorspelbaar. Maar zolang zij niet werkelijk aan de kant staan van dergelijke minderheden en deze zelfs misbruiken om hun geopolitieke spelletjes ten uitvoer te kunnen brengen dan moet hun kritiek met inbegrip van deze kennis worden beoordeeld. Zulke berichten sturen aan op een Koerdische staat, oftewel een eeuwige haard van onrust en geweld die de VS en Israël perfect weten te bespelen.