Wanneer we barones Jeanne (Judith Chemla) voor de eerste keer zien, is ze aan het tuinieren met haar vader. De jonge vrouw, opgegroeid in een welvarend aristocratisch gezin op het platteland van Normandië, is intens gelukkig. Die beginscène en de andere gelukkige momenten doorspekken deze tragedie. Het gaat mis tijdens haar huwelijk met burgergraaf Julien (Swann Arlaud) die zich ontpopt als een overspelige en gierige man.

Julien is de eerste die het leven van Jeanne verwoest, het noodlot loert om elke hoek. Paul (Finnegan Oldfield), de geliefde zoon van Jeanne, verspeelt het fortuin van zijn moeder. De bezittingen van haar verpieteren langzaamaan waarna zij zowel geestelijk als lichamelijk instort. De film mag dan dertig jaar van haar leven bestrijken, regisseur Brizé heeft het verhaal tamelijk compact weten te houden met grotendeels korte strakke scènes die zich in het heden afspelen.

Hier wordt op gevoelige wijze het hartverscheurende leven van een vrouw geschetst, getoond vanuit haar perspectief. Het levert een niet geringe intensiteit op. Het heden is grauw, kil en donker. Jeanne lijkt op elk moment een speelbal van de krachten buiten haar. Liefde voor de natuur geeft haar enige verlichting. Af en toe kan de kijker aan de somberte ontsnappen aan de hand van warm gekleurde beelden van momenten uit het verleden toen Jeanne nog gelukkig was.

Judith Chemla weet met haar intense vertolking van Jeanne de sympathie van de kijker vast te houden. Met glans zet zij de ontwikkeling van schuchter en idealistisch jong meisje tot verbitterde oude vrouw geloofwaardig neer. De Franse regisseur Stéphane Brizé weet altijd wel een sterke acteur voor de hoofdrol te vinden. In zijn vorige film, het arbeidersdrama La loi du marché (2015) speelt Vincent Lindon de rol van een werkloze briljant.

De invloed van geld wordt in de plot van zowel La loi du marché als in Une Vie trouwens ijzersterk benadrukt. Het welzijn van Jeanne hangt af van de hoeveelheid aan bezittingen die zij weet te behouden om te overleven. Haar boerderijen zie je als het ware als sneeuw voor de zon verdwijnen door toedoen van de hebzuchtige Paul die ver weg in Londen leeft. En toch blijft Jeanne haar zoon trouw. Het merkwaardig optimistische einde van Une Vie komt aan als een mokerslag.

Ulrik van Tongeren

Une Vie (September Film, 2016), nu in de bioscopen.

Door ravage

Abonneer
Laat het weten als er

*

0 Reacties
Inline feedbacks
Bekijk alle reacties