vlinders fladderen van bloem naar blad
trotseren onvermoeibaar een winderige zomerdag
hun rijk ingekleurde vleugels verwonderen het oog
zij zijn ongrijpbaar in hun dwarrelende vlucht op hun
weg door de vochtige warme lucht, dan weer laag
dan weer wiegend vliegend omhoog

per paar lijkt de achtervolging op een flirterige dans
zij vermaken en plezieren zich in elkaars cadans
zelfs als zij gezamenlijk lijken te rusten met hun
kleurenpaletten gespreid, lijkt het of ze onvoorwaardelijk
verbonden zijn door vriendschap, noem het liefde, tot hun
korte maar intense leventjes ze uiteindelijk weer scheidt

elk jaar is het weer genieten als de onbezorgde
vlinder verschijnt

 

tekst Marina Verte | foto Annemiek Koopmans

Door ravage