het is stil in de nacht
je spitst je oren maar hoort
niet meer dan je ademhaling
onregelmatig en zacht

je wilt gekwetter van
tientallen vogels horen
ruisen van de wind door
zwiepende takken van bomen
in de verte het luid geblaf
van een waakzame hond

je hebt genoeg van het duister
van muren die zich om je heen
sluiten, en verlangt intens naar
een wolkeloze stralende zomerdag

je wilt stoppen met huilen
beginnen met een lied
over de liefde, over geluk
waardoor tranen en verdriet
naar de achtergrond
verdwijnen

daarvoor een glimlach op
je gelaat met een oneindige
pret die uit je ogen straalt
ik heb hoop

 

 

tekst Marina Verte | foto Jan Kees Helms

Door ravage