‘Forum van de regisseurs’ is het competitieprogramma voor grensverleggende producties. Hier worden films belicht die niet commercieel zijn en van artistieke waarde. Ze moeten vernieuwend zijn en tot nadenken aanzetten. Vaak zijn het films gemaakt door beeldend kunstenaars. Ascent van Fiona Tan is een voorbeeld hiervan. Het is een ideaal podium om films in te halen, het nagesprek met de regisseur is meestal interessant.

Layla M. van regisseuse Mijke de Jong was tijdens een speciale vertoning te zien. In het nagesprek werd de ontstaansgeschiedenis van de film en de nasleep uitvoerig besproken met de regisseuse. Een jaar geleden was een bezoek aan deze film voor mij niet bepaald aanlokkelijk. Moslimmeisje dat radicaliseert en richting kalifaat vertrekt met haar geliefde, dat zou wel eens een politiek correcte bedoening kunnen zijn, of wellicht een propagandafilm.

Achteraf gezien valt het best mee, al levert Layla M. niet bepaald een vrolijk avondje uit op. De Jong maakt graag films over weerbarstige, opstandige jonge vrouwen. Layla (Nora El Koussour) past naadloos in het rijtje heldinnen van de regisseuse. Ze is middelbaar scholiere, woont in de Amsterdamse wijk Bos en Lommer en staat voor haar eindexamen. Evenals leeftijdsgenoten is ze zeer actief op sociale media. Haar aandacht gaat hoofdzakelijk uit naar alles wat met de islam te maken heeft en ze doet mee aan acties zoals tegen het boerkaverbod.

In de eerste deel van de film wordt de sluipende radicalisering van Layla getoond. Het lijkt alsof de regisseuse doelbewust stappen in dat proces heeft overgeslagen. Hoe kan een intelligent jong meisje zich zo laten meeslepen in religieus fanatisme? Die vraag wordt niet overtuigend beantwoord. In de film zegt Layla dat ze zich niet thuis voelt in Nederland en wil samenleven met gelijkgestemden, in het kalifaat waarschijnlijk.

Na het haastig gesloten huwelijk met Abdel (Ilias Addab) vertrekken ze naar Jordanië, vlak bij de Syrische grens. Dat tweede deel van de film is nogal taaie kost, vooral omdat Layla speelbal wordt van religieuze fanaten. De plotselinge naïviteit van Layla is storend, alsof ze niet weet dat haar vriend aankomend jihadist is.

De Jong is op haar best wanneer ze in Bos en Lommer het reilen en zeilen van de Marokkaanse moslimgemeenschap kan tonen. De opstandige Layla die overhoop ligt met haar vader wordt tijdens het familiediner in twee grappige scènes getoond. Het is blijkbaar moeilijk eten met een nikab aan, want zo provoceert ze haar dierbaren. Jawel, er zit toch wat humor in Layla M. Tijdens deze scènes wordt op het NFF niet gelachen, terwijl volgens de regisseuse Marokkaanse meiden er krom van liggen.

De Jong noemt haar film genuanceerd terwijl het script behoorlijk zwart-wit en soms ongeloofwaardig in elkaar steekt. Zoals het feit dat Layla’s Marokkaanse ouders modelburgers zijn die niets moeten weten van het fundamentalisme van hun dochter. Het is moedig dat de Jong Layla als een heldin in beeld brengt, maar verdient ze dat wel? In de film wordt omstandig de mythe van de onschuldige jihad-bruid verkondigd. Een jaar later is dat tamelijk dubieus.

Het tv-drama Broeders van regisseur Hanro Smitsman, over drie broers waarvan de jongste naar Syrië vertrekt, is eigenlijk onderhoudender dan Layla M. Tevens wordt hier duidelijk afstand genomen van de radicale islam. De twee oudere broers zoeken hun broer op in Syrië. Het wordt bloedstollend als hun broertje cipier van ze wordt. De twee worden namelijk opgepakt door de jihadgroep waar hij nu deel van uitmaakt. De afloop van de film is ronduit verrassend en shockerend.

Ulrik van Tongeren

Door ravage

Abonneer
Laat het weten als er

*

0 Reacties
Inline feedbacks
Bekijk alle reacties