nadat het dagen achtereen geregend heeft
de grond onder mijn voeten nog nat is
staar ik hoopvol naar de regenboog terwijl
ik met de mouw van mijn vest mijn tranen
en loopneus droog

daar waar de kleuren in de aarde verdwijnen
ligt het geluk, mijn schat, ik zet het op een lopen
val over het oneffen pad, schaaf een knie
het deert mij niet, ik heb een doel en ga er
vastberaden op af

moe maar voldaan kom ik aan waar de kleuren
verbleken, ik voel vreugde en blijdschap dat
ik nu eindelijk mijn geluk kan ophalen en mijn
sombere dagen door de doorbrekende zon naar
de achtergrond vervagen

ik zit neer op het zachte mos, voel de zonnestralen
op mijn wangen, op mijn samengebonden haren
zie groene struiken, statige bomen, klein en groot
wild tussen het gebladerte lopen, mijzelf te midden
van dit rijk leven, dat is waar ik van droomde

 

 

 

tekst Marina Verte | foto Annemiek Koopmans

Door ravage