de tanige man loopt gemoedelijk naar buiten
in de herfst van zijn rijk plezierig leven
neemt plaats op een bankje aan de achterkant
van de oude vertrouwde boerderij
hij ziet de meisjes staan weer buiten aan de
andere zijde van de sloot op de kort begrazen
weide, het is genieten na weken regen nu onder
een zonnige wolkeloze blauwe hemel
het water blinkt als helder glas, weerspiegelt
de bonte jonge koeien in hun element
onverstoorbaar grazend op deze nazomerse
warme dag
de man denkt met weemoed terug aan zijn eigen
grut, hoort ze nog lachend de trap oprennen,
piano spelen, zij zijn inmiddels in volwassenheid
al geruime tijd uit huis verdwenen
hij staat op voor zijn dagelijkse wandeling op
de dijk, loopt met de handen samengevouwen
op de rug, kijkt nog even glimlachend opzij naar
de meisjes op de helgroene wei