Regisseuse Paula van der Oest wou weer eens zelf een scenario schrijven, ditmaal samen met actrice Rifka Lodeizen. Wellicht had Van der Oest na het sombere Tonio behoefte aan iets luchtigs. Kleine IJstijd is een aangename tragikomedie die met beperkte middelen is gemaakt en waarin de acteurs alle ruimte hebben gekregen.
Zeven maanden na de dood van muzikant Kas komen zijn vrienden en ex-bandleden bijeen in een statig Limburgs landhuis. Zogezegd om de as van Kas te verstrooien, echter in de praktijk moeten er nog wat rekeningen uit het verleden vereffend worden. Het begint allemaal lief en vrolijk maar al snel barsten de verwijten en onthullingen los.
Wanneer een van de vrienden met de beeldschone Delphina ten tonele verschijnt, bekijkt de vriendenclub haar met open mond. Haar jeugdigheid voedt de jaloezie van de vijftigers. Bovendien fungeert Delphina als breekijzer in de plot van de film. In een dergelijke productie moet altijd een buitenstaander daarvoor zorgen. Met een kleine camera maakt zij interviews met de aanwezigen om er achter te komen wat Kas voor ze heeft betekend.
Kleine IJstijd is gelardeerd met mini-interviews waardoor de kijker ook nog wat opsteekt over het leven van de overleden muzikant. Kas hoefde zich bijvoorbeeld niet meer druk te maken over de midlifecrisis waar de meeste personages mee worstelen. Het zijn nogal verwende nesten, slap en egoïstisch. Van der Oest, geboren in 1965, is behoorlijk scherp over haar ‘eigen’ slappe generatie. Het is een generatie die parasiteert op de idealen van de jaren ’60 en daar verder niks mee doet.
Dit is gelukkig geen jankerig drama, de scherpe humoristische dialogen houden de boel levendig. Acteurs als Monic Hendrickx, Ariane Schluter en Cees Geel staan garant voor sterke rollen. Vooral Schluter als de jaloerse ex-vriendin van Kas excelleert met haar duivelse venijn. Uiteindelijk steelt Hannah Hoekstra de show met haar rol als Delphina. Haar onbevangen en lichtelijk sarcastische optreden is een genoegen om naar te kijken.
Dat de film in slechts tien dagen is opgenomen lijkt een klein mirakel. Van der Oest noemt dat guerrilla-filmmaken. De acteurs de ruimte geven was het belangrijkste doel van de regisseuse. Tijdens de opnamen was er sprake van een zomerkampgevoel. De frisse aanpak straalt van de film af. Kleine IJstijd is meer dan zomaar een tussendoortje voor de hardwerkende Paula van der Oest.
Ulrik van Tongeren