Gefrustreerde BN’ers die deelnemen aan de #MeToo-discussie creëren een pikante variant van nepnieuws dat eindigt in jaloezie, moddergooien en kapot gemaakte carrières.
Vooraanstaande wetenschapsfilosofen pleiten niet voor niets voor psychologieonderwijs in dit tijdsgewricht: ‘We hebben last van vooroordelen die ons in de richting duwen van conclusies die overtuigend lijken, maar nauwelijks gestut worden door argumenten’. Hoewel de heren er niet naar verwijzen, lijkt mij dat een geschikte samenvatting van de ontspoorde #MeToo-discussie.
Oorspronkelijk nobel bedoeld voor schrijnende misstanden in film- en mediawereld, is #MeToo zo langzamerhand vervuild geraakt door wilde veelal onbewijsbare beschuldigingen waar de Engelse politicus Michael Fallon een goed voorbeeld van is. Vijftien jaar geleden had hij zijn hand even op de knie van een journaliste gelegd. Wat moet je in deze tijden nog anders dan aftreden en de geschiedenis ingaan als dwaze seksbeluste vent die zijn lul achterna loopt?
Om maar te zwijgen over Nederlandse televisiemaker Jelle Brandt Corstius. Zou hij verkracht zijn door Gijs van Dam, een leeftijdgenoot met wie hij vijftien jaar terug voor Villa BvD werkte? Deed Gijs met Jelle een zogenaamd ‘Weinsteintje’, genoemd naar de Amerikaanse producent waar #MeToo om begonnen is?
Columniste Asha ten Broeke meent het in de Volkskrant zeker te weten, hoewel ze toch nog even meldt dat feiten voor haar als wetenschapsjournaliste heilig zijn. Wanneer er geen feiten voorhanden zijn, wordt het een kwestie van geloven, beweert ze zelfbewust. Zij is ervan overtuigd dat Brandt Corstius de waarheid spreekt. Ten Broeke gelooft waarschijnlijk ook in kaboutertjes. Je kan niet bewijzen dat die bestaan, noch het tegendeel aantonen. Er zijn daarentegen experts die over dat onderwerp overtuigend kunnen argumenteren.
Met het ‘geloof’ van Ten Broeke kan je immers alle kanten op, dat is het probleem met deze discussie. At Jelle in zijn BvD-tijd bijvoorbeeld niet van twee walletjes? Heeft hij daar achteraf spijt van gekregen en komt hij daarom uit de kast? Of liever gezegd, keert hij terug in de kast nu hij getrouwd is en een kind heeft? Biseksualiteit kan verwarrend zijn voor partners.
Wat ik van Ten Broeke leer is dat bij gebrek aan feiten je moet afgaan op wie je gelooft. Mijn interpretatie als tv-kijker is dat BN’ers veelal ziekelijk narcistische personen zijn die weinig zullen nalaten om hun onverzadigbare ‘publieke ziel’ te voeden met aandacht, als ware het crystal meth. En wat ik weet van een narcistische persoonlijkheid is dat hij of zij liegt of het gedrukt staat en manipuleert om zijn/haar doel te bereiken. In dit geval denk ik daarom voor de zekerheid maar aan de formule voor succesvol BN’erschap, aandacht#kijkcijfers.
Ik geloof het verhaal van Brandt Corstius dus niet, wél dat publiciteit diens ego streelt. Dan de timing. Na schrijfster Griet op de Beeck, met haar opzienbarende incestverhaal in DWDD waar ze veertig jaar later pas achterkwam na intensieve gesprekken met therapeuten en daar geen directe herinnering aan heeft, of Charlotte Mutsaers die haar nieuwe boek kwam promoten met een biografische kinderpornokwestie in hetzelfde programma, is een zoveelste inwisselbare televisieserie komen pluggen over robots wel wat doordeweeks. Zo weer vergeten.
En je hoeft geen wetenschapper te zijn om te weten dat het geheugen over lange tijd, vooral bij onzekere mensen die ook nog eens schrijver of BN’er zijn, volstrekt onbetrouwbaar is. Zeker wanneer de tijdgeest is omgeslagen naar een tweede Victoriaans tijdperk en je in bepaalde kringen niet meetelt als je niet aangerand of verkracht bent. Oftewel, de dark side van #MeToo.
Ron Kretschmar
Wereld volgens Garp
Prima stuk!
Geef al die neppers maar eens op hun ziekelijke exhibitionistische donder.
Zo bloot mogelijk rondlopen op de rode loper, zonder slip en beha…en zich vervolgens verbazen over de gevolgen.
Hoeren, die op soortgelijke wijze rondlopen weten heel goed waarom zij dit doen….
Ron Kretschmar is op basis van zijn ik citeer ” de tijdgeest is omgeslagen naar een tweede Victoriaans tijdperk ” in kader #MeToo openlijk toegetreden tot de daders. Ron geeft de slachtoffers nog even een trap na door ze als kleinzielig en bekrompen afteschilderen. Volgens hem willen slachtoffers van verkrachting en aanranding dat eigenlijk zelf graag en moeten ze achter af niet zo preuts doen. . Die Ron moet niet meer geen podium meer worden geboden niet op ravage of waar dan ook. Ron is van het zelfde alloi als die Takko reaguurder. Takko al loopt iemand helemaal bloot dan wil dat niet zeggen dat die persoon verkracht dan wel aangerand mag worden. Ik trap die open deur nog maar weer eens in. De ” Tijdgeest ” en Internet geven Kretschmar en andere reaguurders ruim baan helaas. Dat is de tijdgeest van Johnny en Willy.
https://www.youtube.com/watch?v=YTn87MlbL2A OOOO ik kan er niet meer tegen …. zure Kretschmar zure Kretschmar.
Nog een keer goed lezen Anoniem, wat jij beweert schrijf ik niet. Ik beweer dat #MeToo ‘vervuild’ is geraakt door wilde onbewijsbare beschuldigingen. Een op zich goeie actie is gekaapt door hysterische feministen (m/v), zo schrijft ook feministe van het eerste uur Fay Weldon. Ontaard in een complete hysterie en zonder bewijs aan het kruis nagelen van ‘daders’ – waarvan je voor een flink deel er van kunt beweren dat het niet om verkrachting of aanranding gaat. Als de hand op de knie leggen of een terloopse opmerking al als misdaad wordt aangerekend, want daar gaan we heen als het aan die puriteinen ligt, dan wordt het er niet leuker op. En dan die Jelle Brandt Corstius, hij is de zoon van Hugo Brandt Corstius, de columnist die gespecialiseerd was in mensen ten onrechte aan het kruis nagelen…
Het is allooi inderdaad reaguurders.