Vele hemels boven de zevende is de gelauwerde debuutroman van de Vlaamse schrijfster Griet Op de Beeck. Het is tevens het speelfilmdebuut van de televisieregisseur Jan Matthys, waarvoor Op de Beeck het scenario schreef. Centraal staan de zussen Eva (Brit Van Hoof) en Elsie (Sara De Roo). Eva is 39 en al eeuwig op zoek naar een partner. Zij cijfert zichzelf helemaal weg voor anderen. De 44-jarige Elsie zit opgesloten in een ongelukkig huwelijk. De ontmoeting met een beeldend kunstenaar biedt haar een amoureuze uitweg.
Beide vrouwen zijn niet bepaald opgegroeid in een liefdevol gezin. Moeder Jeanne, gespeeld door de immer meesterlijke Viviane de Muynck, koestert wrok jegens de wereld en heeft een vlijmscherpe tong. De vader (Herman Gilis) blust continu de binnenbrandjes in het gezin, maar de liefde voor de whisky is voor hem het belangrijkste. Zijn alcoholisme heeft tot invaliditeit van een familielid geleid.
Deze disfunctionele Vlaamse familie creëert een grabbelton aan emotionele ellende, alsof er plichtmatig een lijstje wordt afgewerkt. Al die onverwerkte trauma’s en psychisch leed verstikken het verhaal. Een beetje humor had de film vleugels gegeven. Bovendien zit de film zit vol geplaveid met plechtstatig taalgebruik. Dat Lou, het 13-jarige nichtje van Eva, de scherpste teksten krijgt, is een opsteker.
Op de Beeck heeft het in interviews graag over de maakbaarheid van het leven, dat je zelf iets aan je geluk kan doen. De film heeft wel wat weg van een zelfhulpboek, met een hoog therapeutisch gehalte. Voor de familie is blijkbaar geen redding aanstaande. Bij het uiten van gevoelens aan de dinertafel worden diepe wonden geslagen.
Ondanks al die deprimerende ellende vallen er toch memorabele momenten te noteren. Er komen meerder begrafenissen in de film voor. Die troosteloze banale koffietafels na afloop zijn onvergetelijk beklemmend. Pijnlijk is de wijze waarop moeder Jeanne voortdurend haar dochter Eva, die slank is en fotomodel, overgewicht aanpraat. Een paar kilo afvallen maar, sist ze voortdurend.
Het is herkenbaar hoe Eva zich na de zoveelste amoureuze teleurstelling te buiten gaat aan een treinlading vette berenklauwen en friet. Brit Van Hoof speelt hier overigens een opzienbarend goede rol, gevoelig, sprankelend en aangrijpend. De kwetsbaarheid waar de makers naar streven, komt optimaal tot uiting in haar personage. Je zou bijna wensen dat deze film uitsluitend over Eva zou gaan in plaats van haar vervelende familie.
Ulrik van Tongeren