Na het meesterwerk Carol heeft de Amerikaanse regisseur Todd Haynes wederom een betoverende film afgeleverd. In Wonderstruck, over het leven van twee 12-jarige kinderen, is hij erin geslaagd twee parallelle verhalen ingenieus in elkaar te vlechten.
Rose (Millicent Simmonds) woont in de Amerikaanse stad Hoboken, onderdeel van de agglomeratie New York. Het is haar missie om mama te vinden in de wereldstad. Haynes heeft deze verhaallijn, die zich in 1927 afspeelt, in zwart-wit uitgebeeld, als een zwijgende film uit die tijd. Aangrijpend is het isolement waarin het dove meisje, die door haar tirannieke vader gedwongen wordt te leren liplezen, verkeert.
Ben (Oakes Fegley) woont in Gunflint, Minnesota. De jongen is recent zijn moeder (Michelle Williams) verloren, raakte doof door een blikseminslag en is nieuwsgierig naar zijn vader die hij nooit heeft gekend. Hij heeft nachtmerries over wolven die hem achtervolgen. Op zoek naar papa onderneemt ook Ben een reis naar New York wat in 1977 een swingende en rauwe stad is. Hij raakt bevriend met een jongen die hem helpt zijn weg te vinden.
Haynes weeft beide verhaallijnen naadloos in elkaar. Pas in het laatste half uur komen die lijnen samen en moet er het een en ander uitgelegd worden wat niet helemaal lukt. Grootste manco van de film is dat het verhaal, gebaseerd op een boek van Brian Selznick die tevens het scenario schreef, niet ijzersterk is. Maar de regisseur heeft alles uit de kast gehaald om er desondanks een meeslepende film van te maken. Een visueel feest met weergaloos camerawerk van Edward Lachman.
Todd Haynes maakt tedere en liefdevolle films over het verleden zonder in nostalgie te vervallen. Het beeld wat hij van New York uit de jaren ’30 en ’80 van de vorige eeuw schetst, is realistisch. Het is een stad waarin mensen echt leven, met alle pijn en plezier die daarbij hoort. Eén van de fraaiste odes aan de Big Apple. De ontdekkingstochten van Rose en Ben zijn betoverend, met name zodra woorden geen rol spelen.
Tenslotte draait de film om twee dove kinderen die uit hun isolement proberen te geraken. Ze zijn niet enkel op zoek naar familie, maar ook naar een plaats waar ze thuis zijn. Hun magische blikken van verwondering beklijven nog het meest. Het optreden van Julianne Moore, de favoriete actrice van Haynes, in een vitale dubbelrol geeft Wonderstruck extra diepte. Merkwaardig overigens dat dit werk als jeugdfilm wordt gepresenteerd want ook voor volwassenen valt er best aardig wat te genieten.
Ulrik van Tongeren