De 89-jarige Franse regisseuse en fotografe Agnès Varda maakt al sinds 1955 films. In haar nieuwste documentaire Visages, villages reist ze samen met haar 34-jarige coregisseur JR in een busje met aan boord een mini-fotolaboratorium het Franse platteland door. Ze trekken langs dorpjes en stadjes om mensen te ontmoeten en te portretteren. Graffitikunstenaar JR maakt de foto’s die extreem groot worden uitgeprint en op creatieve wijze aan gevels van gebouwen, bunkers, boerderijen en watertorens worden bevestigd.
De bedoeling van beide regisseurs is om ‘vergeten’ mensen voor de camera te krijgen die over hun leven en werk willen praten. Onder meer dokwerkers, boeren, geitenhoeders en postbezorgers zijn de helden van deze speelse en meeslepende documentaire. Met verwondering en blijdschap aanschouwen ze hun reusachtige portretten in het straatbeeld. Dat de papieren billboards de regen niet overleven mag de pret niet drukken. De afbeeldingen tonen ten voeten uit de vergankelijkheid van het leven aan.
Het documentairewerk van Varda heeft een politieke lading en biedt verrassende inzichten in het maatschappelijke leven. Zo laat ze in haar meesterlijke documentaire Les Glaneurs et la Glaneuse (2000) Franse sprokkelaars aan het werk zien die de overblijfselen van de oogst oprapen en voor eigen gebruik aanwenden of doorverkopen. Het is een documentaire over de voedselverspilling in de consumptiemaatschappij. Varda maakt graag portretten van de gewone mens en vervalt nimmer in neerbuigendheid.
Varda en JR vormen een aanstekelijk regisseurskoppel. Hun manier van samenwerken wordt gekenmerkt door een speelse dimensie, een genot om te ondergaan. Varda, als enige vrouw van de Nouvelle Vague beweging, torst zeventig jaar filmgeschiedenis met zich mee. Zij en de even oude Jean-Luc Godard zijn de laatst overgeblevenen van de revolutionaire filmbeweging. Visages, villages eindigt overigens met Godard in een hartverscheurend slotakkoord.
Ulrik van Tongeren