ik voel me klein, fragiel, naakt
ik lig op een schapenvacht gedurende
de stilte in de maanverlichte nacht
slaap met één oog half geloken
mijn duim tussen een dichtgevallen boek
het andere oog van vermoeidheid gesloten
als een onrustig pianospel volgen gedachten
en beelden elkaar op, er is geen touw aan
vast te knopen, ik geef mij er aan over
over enkele uren bij het ochtendgloren
kruip ik naar de glazen deuren en doe mij
tegoed aan het eerste licht haar zachte kleuren
mijn wezen voelt zich verbonden met het groen
van buiten, met de opklarende lucht, de nog weke
zonnestralen, voorzichtig schijnend door de ruiten
en ik geniet van de in de bomen kwetterende
bedrijvige vogels, hoe graag luister ik in alle
vroegte naar hun geruststellend muzikale fluiten