Volgens regisseur Michel Hazanavicius is Le Redoutable vooral een weergave van het stormachtige huwelijk tussen de befaamde Franse filmmaker Jean-Luc Godard en diens jonge echtgenote annex actrice Anne Wiazemsky. Spelend in de periode 1967-1968 biedt deze op feiten gebaseerde film tevens een impressie van een kortstondige roerige periode in Parijs. Dit fraai vormgegeven tijdsbeeld is de voornaamste attractie van een film die lijkt te weifelen tussen komedie en serieus drama.
Tijdens de opnamen van Le Chinoise in 1967 bloeit er een liefde op tussen Godard (Louis Garrel) en Anne (Stacy Martin). Zoals Godard geportretteerd wordt door Hazanavicius is de man een egoïstische en narcistische neuroot. Bij aanvang van de film wordt al duidelijk dat de relatie tussen hem en Anne wel móet stranden. Gebaseerd op de memoires van Anne Wiazemsky is Le Redoutable het best te genieten als een vlotte bespiegeling over de belangrijkste voorman van de Nouvelle Vague.
Het tot stand komen van Le Chinoise wordt hier gepresenteerd als keerpunt in de imposante carrière van Godard. Tijdens de opnamen staat de revolutionaire filmmaker op die grossiert in politieke slogans en zijn bewondering voor de Chinese communistische partijleider Mao Zedong niet onder stoelen of banken steekt. De fans van Godard vallen echter in slaap bij het lezen van het marxistische pamflet Le Chinoise en de regisseur raakt ontstemd.
Godard vervreemdt zichzelf van zijn vrienden en collega-regisseurs en zou het liefst zijn vernieuwende filmische meesterwerken uit de eerste helft van de jaren ’60 op de brandstapel gooien. Dit klinkt doodserieus maar dat is de film allerminst. Vooral het deel dat zich rond de maand mei 1968 afspeelt, als in Frankrijk de studenten in opstand komen, is vrij onderhoudend. De steeds terugkerende grap van de bril van Godard die vertrapt wordt tijdens relletjes is tamelijk hilarisch.
Hazanavicius grasduint graag in het verleden, zoals in zijn zwijgende hitfilm The Artist (2011). Feit is dat de regisseur met zijn nieuwste duik in de geschiedenis geen diepgravende film heeft gemaakt. De huwelijkscrisis tussen Godard en zijn geliefde is zeker niet pakkend verbeeld.
Momenteel worden in filmmuseum Eye tevens vijf klassiekers van Godard vertoond die recentelijk zijn gerestaureerd, waaronder Vivre sa vie (1962). Dit is een van de zeven Godard-films waarin Anna Karina acteert, zijn eerste muze.
Vivre sa vie is opgedeeld in twaalf hoofdstukken. Het is een filosofisch getint relaas over Nada, een verkoopster in een platenzaak die actrice wil worden maar in de prostitutie belandt. Het is nog steeds een verbijsterend eerlijk en aangrijpend portret van een vrouwenleven, gespeeld door een adembenemend goed acterende Karina. De film oogt als een documentaire en is met een enorme souplesse en flair vormgegeven. De uitmuntende cameraman Raoul Coutard, die vaak met Godard samenwerkte, heeft met beperkte middelen een van de fraaiste zwart-wit films aller tijden afgeleverd.
Ulrik van Tongeren