De Amerikaanse filmmaker Sean Baker zet met zijn derde speelfilm The Florida Project een wereld op de kaart die we zelden zien. De film handelt over armoede in de schaduw van Disney World. Een kleurig en amusant verhaal met een donkere ondertoon.
Moonee is zes jaar en woont met haar moeder in het paarse motel Magic Castle nabij Disney World in Orlando in de Amerikaanse staat Florida. Het is zomervakantie en bloedheet. Moonee en haar maatjes Scooty en Jancey beleven avonturen en halen kattenkwaad uit. Vanaf de eerste beelden wordt duidelijk dat de film vanuit het perspectief van Moonee is bedacht. De debuterende 7-jarige Brooklynn Prince is trouwens geweldig in haar cruciale rol.
De kindertijd is volgens volwassenen een zorgeloze periode waarin kinderen de wereld ontdekken. Kinderen zijn zeker niet zo hoogdravend en proberen het beste ervan te maken onder de omstandigheden waarin ze opgroeien. Halley, de moeder van Moonee, is een twintiger met blauw haar en een overdaad aan tatoeages. Met moeite weet zij de touwtjes aan elkaar te knopen. Haar goedkope motel lijkt geen stabiele omgeving voor een opgroeiend jong kind.
Op het eerste gezicht bestaat The Florida Project uit een reeks grappige episodes uit het leven van Moonee. Met humor wordt de toeschouwer op geraffineerde wijze het verhaal in getrokken. De tragiek van de personages is evident. Om de huur te kunnen betalen vervalt Halley steeds meer in kleine criminaliteit. Hoe loopt het af met Moonee? Dat is de pijnlijke vraag die als een donderwolk boven de kleurige vertelling hangt.
Maar Moonee ziet niet in onder welke miserabele omstandigheden ze leeft en zou zomaar met mamma op straat kunnen belanden. Bewoners van deze goedkope motels zijn in wezen onzichtbare daklozen. De volwassenen in de film krijgen alleen met de sociale hulpverlening te maken wanneer de overheid hun kinderen afpakt. Treffend dat de motelmanager, die tevens als klusjesman dienst doet, buiten de ouders de enige volwassene is die zich om de kinderen bekommert. Willem Dafoe is ijzersterk in zijn ingetogen rol.
Je zou The Florida Project gerust een moderne uiting van het Italiaanse neorealisme kunnen noemen. Die filmstroming kwam tot bloei op de puinhopen van de Tweede Wereldoorlog. In die betreffende films spelen de kinderen vrolijk te midden van de ontstane chaos. De kleurige en tevens ranzige motels in The Florida Project hebben een vergelijkbaar vervreemdend effect.
Ulrik van Tongeren