De Japanse regisseuse Naomi Kawase heeft wederom een lyrisch en bedachtzaam drama afgeleverd. Haar film over de ontluikende liefde tussen een blind wordende fotograaf en een vrouw die audio descripties voor blinden schrijft, is verheven, aards en krachtig.
We leven in een wereld die steeds bruusker en haastiger lijkt te worden. Alles moet nú gebeuren. Bezinning is ouderwets, zingeving is new age. Naomi Kawase gaat met haar werk tegen de stroom in. De verhulde oproep in haar vertellingen om bij zinnen te komen en te onthaasten is niets te veel gevraagd. Hoe Japans haar films ook mogen zijn, ze hebben wel degelijk een universele kracht. Rouw en verlossing zijn de vaste thema’s in haar oeuvre.
Zoals in Radiance (Hikari), waar tevens de vergankelijkheid en breekbaarheid van de schoonheid aan bod komen, en hoe de mooiste momenten in een mensenleven snel voorbij gaan. Dat klinkt op papier nogal hoogdravend en zweverig, Radiance is verre van dat: aards en krachtig. An, de vorige film van Kawase, handelt over een oude vrouw die voor een bakker gaat werken. Het verhaal wordt simpel en toegankelijk door Kawase verteld. Met haar nieuwe film gaat ze op dezelfde weg verder.
Misako (Ayame Misaki) schrijft audio descripties – hardop voorgelezen filmbeschrijvingen die, als aanvulling op de geluidsband, voor blinde en slechtziende bioscoopbezoekers de visuele indrukken verwoorden. Tijdens een panelbijeenkomst wordt haar werk in rustige en weloverwogen termen beoordeeld door blinden. Totdat Masaya (Masatoshi Nagase) zich ermee bemoeit. Zijn harde kritiek op het werk van Misako komt hard bij haar aan. Toch ontstaat er een emotionele band tussen de twee.
Masaya is een gekweld man die ooit een wereldberoemd fotograaf was. Thans is hij slechtziend en snel op weg blind te worden. Het verlies van zijn gezichtsvermogen wordt inventief en invoelbaar in beeld gebracht. Soms verspringt de film naar het idyllische platteland waar Misako haar dementerende moeder bezoekt. Die scènes herinneren aan The Mourning Forest (2007), de meest aangrijpende film van Kawase.
Radiance is een zintuiglijke ervaring gevangen in prachtige, nevelige beelden waardoor de kijker aan de hand van de blind wordende man anders naar de wereld moet gaan kijken. De fijnzinnige en subtiele filmstijl van Kawase voelt als een verademing, een louterende ervaring.
Ulrik van Tongeren