De tentoonstellingen in Eye beogen het grensgebied tussen film en beeldende kunst te belichten.
In 2015 werd de Eye Kunst- & Filmprijs in het leven geroepen voor de kunstenaar/filmmaker die een belangrijke bijdrage levert in deze discipline. Het werk van eerste drie winnaars – Hito Steyerl (twee films), Ben Rivers (drie films) en Wang Bing (vijf films) – is momenteel te zien op de compacte en overzichtelijke tentoonstelling. Dit is een museale omgeving waar men van de ene naar de andere voorstelling wipt.
De films/installaties van de Chinees Wang Bing worden in een grote ruimte vertoond. Hij heeft met Crude Oil (2008) en 15 Hours (2017) extreem lange documentaires gemaakt. Wang toont de enorme veranderingen die plaatsvinden in China als gevolg van erbarmelijke leef- en arbeidsomstandigheden. Miljoenen migranten trekken van het platteland naar de stad om een beter leven op te bouwen. De realiteit is dat ze voor een hongerloon al gauw 15-16 uur per dag moeten werken.
15 Hours is een vijftien uur durende registratie, in wezen een onafgebroken shot, van de werkzaamheden in een grote kledingfabriek. We zien hoe de van het platteland afkomstige arbeiders spijkerbroeken in elkaar zetten. Crude Oil duurt maar liefst veertien uur. We volgen de dagelijkse routine van werknemers op een olieveld in de Gobiwoestijn in Binnen-Mongolië, een autonome regio in Noord-China. Zo wordt het proces van het boren naar olie getoond, alsmede op welke wijze de werknemers hun pauzes doorbrengen.
Wang heeft zowel 15 Hours als Crude Oil buiten de officiële kanalen moeten maken aangezien zijn films wegens staatscensuur niet in China vertoond worden. Dankzij een financiële bijdrage uit Frankrijk kan hij alsnog onafhankelijk zijn werk uitvoeren. Beide documentaires zijn aangrijpend en confronterend om te aanschouwen, maar de video-installatie Man with no Name (2010) van Bing is een werkstuk waar je je ogen niet vanaf kan houden.
Man with no Name is een intiem portret van een naamloze man gehuld in lompen die een ondergrondse grot bewoont. Buiten zijn we getuige van een onwerkelijk hard landschap. We volgen het dagelijkse leven van de man tijdens meerdere seizoenen. Het bijeen sprokkelen van voedsel en brandhout is blijkbaar zijn voornaamste levensdoel. De film is een fantastische weergave van de menselijke overlevingsdrang.
Het werk van Ben Rivers uit Groot-Brittannië bevindt zich op het snijvlak tussen documentaire en fictie. Hij maakt korte films, installaties en speelfilms, meestal geschoten op celluloid (16mm). Het zijn cryptische en mysterieuze films over samenlevingen die zich ver van de bewoonde wereld bevinden. De mensen die in isolement leven maken hun eigen regels. Het ideaal van utopisch samenleven wordt hier in de verf gezet.
There is A Happy Land Further Away is een film waarvoor Rivers naar de afgelegen republiek Vanuatu in de eilandengroep Oceanië reisde. Nadat hij er begin 2015 opnamen had gemaakt, werd het gebied door de orkaan Pam verwoest. Met een dichterlijke reeks beelden wordt een paradijselijk en kwetsbaar gebied getoond met onder meer actieve vulkanen en spelende kinderen. De geheimzinnige vertelstem citeert uit het werk van de dichter Henri Michaux. Rivers stapelt mysteriën en brengt hiermee de toeschouwer in verwarring, vermengt feit en fictie op inventieve wijze. Het is een merkwaardig document over een verdwenen paradijs.
De zwart-wit film Ah, Liberty (2008) gaat over een familie in de Schotse hooglanden die leeft op een immense schroothoop. We zien hoe de kinderen woest spelen. Deze samenleving herinnert aan het boek Lord of the Flies, vooral wanneer de kinderen bizarre maskers dragen. Ook hier moet sprake zijn van een vermenging van feit en fictie, de film heeft zeker geen plot. Het is een typisch werk van Rivers, ruw, ongepolijst en mysterieus.
De Duitse videokunstenaar Hito Steyerl verkent met haar werk de grenzen tussen film en beeldende kunst. Haar installaties belichten de op hol geslagen digitale technologie en tonen de impact van het internet op het alledaagse leven. The Tower gaat over de IT- en game-industrie in Oekraïne. In haar film Liquidity Inc wordt water als metafoor gebruikt om allerlei onderwerpen te behandelen, zoals de economische crisis. Steyerl gebruikt de taal van het nieuwe digitale tijdperk. Haar intense beeldenstormen zijn geïnspireerd door de beeldtaal van de game-industrie.
Ulrik van Tongeren