De Duits-Turkse regisseur Fatih Akin toont met Aus dem Nichts de verwoestende gevolgen van een racistische aanslag. De film maakt vooral indruk als aangrijpend rouwdrama en spannende wraakproductie waarin Diane Kruger een formidabele hoofdrol vertolkt.
De inspiratiebron voor Akin was een aanslag van de Nationaalsocialistische Ondergrondse (NSU) in Keulen in 2004, waarbij overigens geen doden vielen. In Aus dem Nichts gebeurt dat wel. Nuri (Numan Acar), met Koerdische wortels, en zijn zoontje Accar sterven als gevolg van een bomaanslag op het administratiekantoor in Hamburg waar Nuri werkzaam is. Zijn vrouw Katja (Diane Kruger) blijft verdoofd achter.
De film bestaat uit drie delen en begint pakkend met Katja die het verwoestende verlies van haar gezin probeert te verwerken. Vervolgens komt het uitvoerige rechtbankgedeelte aan bod en in het slot de wraakzucht van Katja. Dat rechtbankgebeuren is nogal vlak en schematisch verbeeld. Akin had de ambitie om de extreem-rechtse netwerken die aanslagen plegen onder de aandacht te brengen.
Maar juist dat politieke aspect is niet overtuigend uitgewerkt. Ook de politieke boodschap komt niet urgent genoeg over. De daders blijken trouwens onbenullige minkukels te zijn. De film laat het falende Duitse justitiesysteem zien waarmee Katja geen gerechtigheid kan vinden. Voor genoegdoening gaat de vrouw op oorlogspad. De controversiële ontknoping is spannender dan de beruchte Amerikaanse Death Wish wraakfilms.
Vreemd dat de Duits-Amerikaanse actrice Diane Kruger in deze film voor het eerst Duits spreekt. Zij excelleerde nog het meest in de Franse cinema. Aus dem Nichts mag dan niet geheel overtuigen, Kruger haalt alles uit de kast om er een memorabele kijkervaring van te maken. De tomeloze wanhoop van Katja weet de actrice te bereiken door ‘stil’ spel. Geen overdreven huilbuien en dergelijke, dat heeft ze helemaal niet nodig.
In de laatste akte van de film komt de verbeten wraakzuchtige Katja om de hoek kijken. Kruger zorgt ervoor dat de kwetsbaarheid van haar personage vooral onder de oppervlakte borrelt. Verwoestende spanning. Grote emoties kan je gerust overlaten aan Fatih Akin. Dat bewees hij eerder met zijn debuutfilm Gegen die Wand (2004). In 2016 verraste hij met de humoristische jeugdfilm Tschick. De man heeft wel meer in zijn mars dan somber drama.
Ulrik van Tongeren