Melancholisch en bedachtzaam familiedrama van de Franse regisseur Robert Guédiguian. Met panache herhaalt hij z’n favoriete thema’s uit zijn oeuvre.
Guédiguian is geboren en getogen in Marseilles, de hoofdstad van de regio Provence-Alpes-Côte d’Azur in het zuidoosten van Frankrijk. De meeste van zijn films spelen zich daar ook af. La Villa is gesitueerd in de directe omgeving van de stad. Plaats van handeling is een kleine havenplaats aan een fraaie baai met een imposante spoorbrug nabij. Het is een ideaal decor voor wederom een prachtig drama over ‘gewone’ mensen. La Villa is de naam van het familiedomein waar ze tevens een restaurant uitbaten.
De films van Guédiguian gaan altijd over verlies, het kwijtraken van humane waarden en de pijn die verandering veroorzaakt. De arbeidersklasse staat consequent centraal. La Villa bevat een paar fraaie volzinnen over de werkende mens. De regisseur heeft niet veel woorden nodig om zijn typische universum op te roepen. Het helpt dat hij al vele jaren met een vast ensemble van acteurs werkt. Jean-Pierre Darroussin, Ariane Ascaride en Gérard Meylan zijn fenomenale acteurs die in zijn films extra excelleren.
La Villa is een intiem familiedrama. Vader Maurice (Fred Ulysse) krijgt een beroerte en is vervolgens niet langer in staat om te communiceren. Zijn drie kinderen, Joseph (Darroussin), Angèle (Ascaride) en Arman (Meylan), komen tezamen. In eerste instantie verloopt het weerzien niet bepaald hartelijk tussen de drie. Olifant in de kamer is het verdronken dochtertje van Angèle, haar grootvader Maurice lette even niet op.
Gedurende het eerste uur worden de familieverhoudingen en het verwerken van persoonlijke tragedies behandeld. Allerlei romantische beslommeringen leveren de nodige humor op. Zodoende ontstaat er een ideale mengeling van drama en komedie. In het laatste half uur kapseist de film enigszins met een slordig en plichtmatig uitgewerkt verhaallijntje over de actuele vluchtelingenproblematiek.
Franse filmmakers met enig politiek besef doen dit te vaak. Een politiek filmmaker als Guédiguian kon het niet laten, maar waarom werkte hij het thema niet beter uit? Maak dan een film over Syrische vluchtelingen, dan toon je lef. Toch bekoort La Villa, onder meer door de geweldige acteerprestaties. Maar vooral de wijze blik waarmee de filmmaker de stervende gemeenschap verbeeldt maakt indruk. Deze idyllische locatie staat op het punt om te verdwijnen.
Ulrik van Tongeren