Met mijn blote voeten loop
ik over het jonge dikke gras
er doorheen loopt een oneindig
gemaaid pad

ik daal af naar het strandje aan
een rustgevend klotsend meer
zie de golfjes elkaar opvolgen
bruisend over elkaar struikelend

spreid een kleed op het door
schelpen bezaaide strook zand
terwijl het sprankelend water leeft
mij zijn natuurlijke muzikaliteit geeft

ontdoe mij van mijn kleding,
een wit met paars gebloemde bikini
bedekt mijn vrouwelijke delen, de
zon verlicht de schelpen in schittering

op mijn buik lig ik met mijn kin op
in elkaar gestrengelde handen, een
koele bries streelt mijn haar, als de
zon mijn schouders en rug verwarmen

een windvlaag doet het zand opstuiven
sluit mijn ogen zodat de wimpers de fijne
korrels opvangen, ik sta op, laat loom
mijn benen door het frisse water schuiven

onbeweeglijk laat ik mij in het deinende
water drijven, in de verte zwemmen ganzen
met veel pasgeboren kleintjes, kabbelend
tussen pa en ma in een wanordelijk rijtje

droog mijn haren, neem een hap brood
speel met schelpen in het zand, straks als
de zon onder gaat zal ik weer blootsvoets
door het gras het strandje verlaten

 

 

tekst Marina Verte | foto Leo van Rozelaar

Door ravage