Jeune femme toont de overlevingstocht van een weerbarstige vrouw in een ogenschijnlijk vijandig Parijs. Paula (Laetitia Dosch) is na een tien jaar durende relatie met een veel oudere man, een beroemd fotograaf, het huis uitgegooid. Uit woede ramt zij haar hoofd tegen de dichte deur van zijn woning, met als gevolg een wondje op haar voorhoofd waar ze de rest van de film mee rondloopt.

De 31-jarige vrouw is dakloos, logeert in goedkope hotels, of slaapt bij kennissen op de bank. Bij een sollicitatie voor kindermeisje liegt Paula erop los. Ze krijgt de baan en voorlopig een dak boven haar hoofd. Ook het hilarische sollicitatiegesprek voor verkoopster op de lingerie-afdeling van een trendy warenhuis, hoogtepunt van de film, verloopt succesvol. Ze verkoopt zichzelf als stabiel en efficiënt, hetgeen nu niet bepaald de praktijk is.

Hier en daar wordt Jeune femme voorgesteld als een komedie, maar daar is de film te donker voor. De steelse humor verlicht de pijn en onzekerheid van de vrouw. Het dagelijks overleven in de wijk Montparnasse is niet makkelijk. Paula, een dwarse vrouw die doelloos in het leven staat, moet improviseren. Soms gaat ze hectisch tekeer, op andere momenten glijdt ze weg in sombere melancholie. Moedig om eens een vrouw met haar onsympathieke kanten te portretteren.

Het is een film met tal van onverwachte wendingen en rake observaties over het hedendaagse leven in de grote stad. Regisseuse Léonor Serraille is van dezelfde generatie als haar actrice Laetitia Dosch. Het is een generatie die zoekende is naar een plaats in de samenleving. Oude zekerheden als een vaste baan en pensioen zijn intussen verdampt. Men leeft van dag tot dag. Je moet flexibel en veelzijdig zijn om te overleven in een snel veranderende wereld.

Paula mag dan twee baantjes hebben, dat betekent niet dat er zoiets als bestaanszekerheid voor haar is ontstaan. Ze leeft als een ongeleid projectiel en kan zich onvolwassen gedragen. Onder dat weerbarstige pantser bevindt zich een gevoelig en authentiek mens. Dosch weet meesterlijk de lagen van haar personage te treffen, hoe irritant Paula soms ook is. Als kijker laat ze je geen moment los.

Een portret van zomaar een jonge vrouw had een behaagzieke film met valse romantiek kunnen opleveren. Serraille, Dosch en het overwegend vrouwelijke team hebben er toch iets bijzonders van gemaakt. Jeune femme is een juweel om te koesteren.

Ulrik van Tongeren

Jeune femme (Contact Film, 2017), nu in de bioscoop.

Door ravage

Abonneer
Laat het weten als er

*

0 Reacties
Inline feedbacks
Bekijk alle reacties