een man in de herfst van zijn leven
wandelde met de handen gevouwen
op zijn rug langs een hoeveelheid
aan planten in de tuin
de zon brandde op zijn hoofd en
schouders door zijn dunne shirt
een licht briesje kietelde zijn wang
verschoof het haar langs de kruin

hij keek op naar de planten getooid
met bloemen nog niet in volle bloei
zij torenden boven hem uit
en hij dacht met een glimlach,
alles groeit en ikke krimp
een jaarlijks terugkerend feest
schitterende geurende bloemen
hij genoot van dit kleurrijk festijn

de man liep de tuin uit, tuurde naar
een rij knotwilgen, waar elk jaar de
eend broedt in de holte bovenin de
boom, en de pulletjes eruit springen
in het hoge gras eronder
wat verderop nam hij plaats op een
bankje, strekte zijn benen, sloot de
ogen, voelde zich ontspannen en loom

 

 

tekst Marina Verte | foto Leo van Rozelaar

Door ravage