Negentien vrouwen die als kind in de vorige eeuw in kloosters gedwongen werden onbetaald werk te verrichten, eisen alsnog financiële genoegdoening van de congregatie.

De vrouwen, die als kinderen onder meer in Almelo onder dwang werden opgevangen in het voormalige klooster Zusters van de Goede Herder aan de Vriezenveenseweg, bereidt een schadeclaim voor tegen de Franse congregatie. Zij hebben voor de nonnen jarenlang onbetaalde dwangarbeid verricht in naaiateliers, zeggen zij.

De vrouwen stellen hun verdere leven geleden te hebben onder ‘de uitbuiting door de zusters’. Huidig kloosterdirecteur van de Goede Herder, Hubert Janssen, zegt dat de congregatie graag wil meewerken aan een onafhankelijk onderzoek. Hij laat de beschuldiging van dwangarbeid echter aan de vrouwen. „Of dat zo is, moet uit gedegen wetenschappelijk onderzoek blijken.”

De zaak kwam aan het rollen na onderzoek van NRC Handelsblad. De meisjes hebben onder andere voor de nonnen gewerkt aan producten van Seahorse, een toenmalig merk van badlakens en washandjes van Stork/TenCate in Almelo. De directie van het huidige Koninklijke Ten Cate zegt desgevraagd ‘geen weet te hebben’ van mogelijke misstanden achter de muren van het klooster.

De van oorsprong Franse congregatie had kloosters in Tilburg, Zoeterwoude, Velp, Bloemendaal en dus Almelo. Van 1876 tot 1973 werden daar rond 15.000 meisjes en vrouwen gedwongen opgevangen en vijf hele dagen per week in wasserijen en naaizalen aan het werk gezet als zijnde boetedoening. Ze werden ‘gevallen vrouwen’ genoemd. Onder hen waren prostituees, veroordeelden en ongehuwd zwangere meisjes en vrouwen.

De fracties Leefbaar Almelo, GL, SP en PvdA in Almelo hebben inmiddels vragen gesteld aan het college van B&W over de kwestie. De Almelose fracties willen onder andere van het college weten of de gemeente destijds betrokken was bij de opdrachten die de meisjes kregen. Ook vragen de fracties of de gemeente destijds op de hoogte was van het reilen en zeilen in het klooster.