bijen en hommels op zoek naar suikers
sterken en verzadigen zich aan het nectar
van talrijke uitnodigende kleurrijke bloemen
de soms krachtige ruikers

terwijl de zon scheutig met haar warme, bijna
hete zomerstralen, die oogverblindend al het groen
en bloeiend bloem, zo ook menig gevleugeld dier,
behaaglijk, tevens weldadig doet zonnebaden.

met het stuifmeel van het meeldraad, wat tijdens het
nuttigen van hun voedzaam maaltje aan de harige poten
en vachtjes blijft kleven, bevruchten ze geheel onwetend
van hun nobele daad menig vrouwelijke bloem

het wollig aandoende diertje brengt ook stuifmeel mee
naar zijn nest, waar de larven zich aan tegoed doen,
na verloop van tijd om uit te kunnen groeien, en uiteindelijk
uit te vliegen als hommel, wesp of hardwerkende bij

ooit was ik als de dood voor deze voor mij vervaarlijke harige
agressieve monsters, die met hun angels in staat zijn tot pijnlijke
steken en bultvormige huidschade, maar nu zie ik ze landen in
bloemen, en maakt hun pluizig voorkomen mij nieuwsgierig en blij

 

tekst Marina Verte | foto Leo van Rozelaar

Door ravage