Wanneer je op Google ‘artikelen president Trump’ intikt kom je op 702.000.0000 resultaten ten opzichte van de 14.100.000 van Obama. De eerst is nog geen twee jaar president, de tweede was dat acht jaar. Valt er voor de media aan Trump een extra centje te verdienen? Er zijn geen cijfers beschikbaar, maar het lijkt er op dat Trump extra inkomsten betekent waarbij de kwaliteitsmedia het niet zo nauw nemen met de feiten.

Een voorbeeld dat voor het mediagedrag in het algemeen kan gelden. Een artikel in de NRC van vorige week luidt: ‘Het ingenieuze Russische plan achter Trumps presidentschap’. Onderzoeksjournalist Craig Unger schreef het boek House of Trump, House of Putin. The Untold Story of Donald Trump and the Russian Mafia. Een spannend verhaal waarvoor de auteur zich voor het voornaamste deel baseert op artikelen van onderzoeksartikelen die eerder zijn verschenen in de The Washington Post, zo meldt het gerenommeerde Amerikaanse dagblad.

De onderzoeksjournalist is iemand tegen wie ik opkijk. Een speurder die het als een roeping ziet om met engelengeduld in de anonimiteit corrupte zaakjes van rijkaards en/of politici aan het licht brengen. Denk aan de Panama Papers of de onderzoeken van de website Follow The Money. En voor de babyboomers: het Watergateschandaal aan het licht gebracht door vasthoudend en minutieus gewroet van de aartsvaders van onderzoeksjournalistiek, Woodward en Bernstein.

Maar sinds Trump is deze tak van journalistiek voor mij in diskrediet geraakt. Met name de talloze inwisselbare artikelen en boeken die dagelijks over Trump verschijnen, zijn voor mij ongeloofwaardig. (Op de Nederlandse tv nog eens uitgebreid behandeld in de talkshows, soms op het belachelijke af wanneer twee Nederlandse journalisten worden gepresenteerd als ‘nieuwe Woodward en Bernstein’) Je ziet het al aan de woorden als je even snel door een tekst scant: ‘er zou’, ‘het zou kunnen’, ‘het schijnt’ enzovoort. Zoals vandaag weer op de voorpagina van de Volkskrant, in een artikel overgenomen van The New York Times.

Ik begrijp dat wanneer geen bewijzen voorhanden zijn je als journalist een onderzoek moet baseren op veronderstellingen om via een omweg achter de waarheid te komen. Maar om een spannende thriller of krantenartikelen te publiceren met schreeuwende titels zonder dat iets bewezen is? En zo veel! Met collega’s die dat allemaal braaf nakakelen. Maak je onderwerp pas als het onrecht aan het licht gebracht is en plaats niet het zoveelste ‘zou-kunnen-verhaal’ op de voorpagina. Dat riekt naar centjes schrapen in opdracht van de uitgever die minder lucratieve fondsen moet zien te dekken met extra oplagen van krant of bestseller.

Wanneer een journalistiek onderwerp als verhaal wordt behandeld, komt onvermijdelijk het drama om de hoek gluren. Kwaliteitskrant NRC geeft dat eerlijk toe, maar de recensie van het boek van Unger staat desondanks bol van bewondering voor de journalist. En dan niet voor diens wroeten in de modder om de waarheid boven tafel te krijgen, maar voor zijn kennis van het drama: ‘Helaas leunt zijn verhaal dan ook vooral op een indrukwekkende stroom aan indirect bewijs. En dat is, hoe overtuigend meestal ook, het enige zwakke punt van zijn boek, dat van begin tot eind leest als een thriller van John le Carré’.

Indirect bewijs enige zwakke punt? Leest als een thriller van John le Carré? Van de laatste zin kan ik niets anders maken dan: qua bewijsvoering deugt er niets van dit boek maar vanwege de goede zaak geloof ik Unger onvoorwaardelijk.

Ron Kretzschmar

Door ravage

Abonneer
Laat het weten als er

*

13 Reacties
Oudste
Nieuwste Meest gestemd
Inline feedbacks
Bekijk alle reacties
Alex
6 jaren geleden

Citaat: “Maak je onderwerp pas als het onrecht aan het licht gebracht is en plaats niet het zoveelste ‘zou-kunnen-verhaal’ op de voorpagina.”

Mee eens, maar dan:

Citaat: “Valt er voor de media aan Trump een extra centje te verdienen? Er zijn geen cijfers beschikbaar, maar het lijkt er op dat Trump extra inkomsten betekent…”.

Zou kunnen ja, denk zelf van niet, maar maak het eens hard. Nu doe je hetzelfde wat je de msm verwijt, niet bijster sterk.

ron
6 jaren geleden
Antwoord aan  Alex

Dus MSM mag dat wel en ik niet? Maar ik dramatiseer het niet, waar het hier voornamelijk om gaat. Oftewel ik maak er geen fictie van zoals de MSM doen.

En zoveel hits op Google spreken voor zich… Als je wel eens een krant leest of naar tv kijkt zie je hoe ze hun onderwerp verpakken om aan de man brengen.

Alex
6 jaren geleden
Antwoord aan  ron

Beste heer Kretschmar,

Als je de msm (terecht) verwijt dat ze veel onzin publiceren over Trump zonder bewijs vind ik het gek dat je hetzelfde doet in je column. Kennelijk is in jouw ogen de hoeveelheid zoekresultaten synoniem aan een financieel winstmodel voor de msm. Nou, laat die onderzoeksjournalisten waar jij prat op gaat het maar niet horen. 🙂

ron
6 jaren geleden
Antwoord aan  Alex

Beste Alex,

Ik denk dat genoeg journalisten het met me eens zullen zijn, en als de journalisten die ik hoogacht het niet eens met me zijn, so be it. Die 7 à 800.000.000 miljoen hits zullen zeker niet allemaal Trump-fictie zijn, maar onnoemlijk veel zullen blind van elkaar overgenomen artikelen zijn.

Zoals ik gisteren in de tekst aangaf: de Volkskrant en de NOS namen een ‘het zou-kunnen-artikel’ over van the New York Times. Iedereen in msm-land kakelt elkaar na. Ik denk dat dit de meeste hits oplevert. Misschien zou een echte onderzoeksjournalist dat eens kunnen uitzoeken. Ik heb er niet zo’n zin… 😉

ron
6 jaren geleden
Antwoord aan  Alex

Citaat: “Ik vind dat kul en vraag je of je ook steekhoudende argumenten hebt waarmee je je aanname onderbouwt”

Die geef ik toch in de tekst? Dat boek is niet het enige voorbeeld. De NOS, de Volkskrant etc. die kritiekloos een zoveelste artikel van de New York Times overnemen. DWDD kon je een jaar lang het ‘anti-Trump-uurtje’ noemen. Ga zo maar door.

Citaat: ‘Volgens mij is het ‘bashen’ de voornaamste oorzaak dat Trump zo hoog scoort in het kader van internationale berichtgeving op jouw geliefde zoekmachine’.

Je bent het met me eens! Dat denk ik dus ook.

citaat: ´met dit verschil dat ik er geen column over schrijf’

ondertussen schrijf je er een goeie column over…

ron
6 jaren geleden
Antwoord aan  Alex

tot besluit, omdat het in de msm over niets anders gaat…

ron
6 jaren geleden
Antwoord aan  Alex

Ik ben blijkbaar toch niet de enige die dit beweert, nu ruim vier maanden later, schrijft een communicatieadviseur van de TU Delft in de Volkskrant: “Met al z’n nepnieuwsaanvallen is Donald Trump goed voor de verkoop van de Amerikaanse media (oftewel de MSM). De
abonnementen van de Washington Post en The New York Times schieten omhoog. CNN dat was weggezakt is weer relevant (kijkcijfers) geworden dankzij de huidige president.”

Wederom geen sluitend bewijs natuurlijk, maar Trump is blijkbaar wel een verdienmodel voor de noodlijdende MSM.

Alex
6 jaren geleden
Antwoord aan  ron

Schreef eerder: ‘Nederlanders spoeden zich echt niet naar de kiosk omdat er weer een nepbericht over Trump op de voorpagina prijkt. Wellicht in Hollywood, pardon, Amerika, maar daar is de rechts-links polarisatie dan ook volkomen doorgeschoten.’

En dan kom jij aan met een overbodige reactie die uitsluitend voor de Amerikaanse msm-markt opgaat… 😳

ron
6 jaren geleden
Antwoord aan  Alex

dat is ook van toepassing op DWDD met hun dagelijkse anti-Trumpuurtje destijds en kwaliteitskranten als VK en NRC 😛 …

ron
6 jaren geleden
Antwoord aan  Alex

je bedoelt commercieel drijfzand van de media 😉