Tijdens het World Cinema Amsterdam worden uitsluitend films uit de derde wereld vertoond: Zuid-Amerika, Afrika en Azië. Tom Mes, specialist Japanse cinema, vroeg zich tijdens de inleiding van de Japanse film The Wolves of the East, gemaakt door een Cubaanse regisseur, af waarom deze wél wordt vertoond maar Japan als filmland geen onderdeel uitmaakt van het programma? Japan is dus geen derde wereldland.
Maar China dan, kunnen we dat dan nog wel als derde wereldland betitelen, vroeg Mes zich af. De Chinezen lopen immers wereldwijd voorop met economische ontwikkeling, wetenschappelijk onderzoek, ruimtevaart en milieubeleid. De Chinese film maakt nog steeds onderdeel uit van World Cinema. Zo is de opzienbarende debuutfilm Girls Always Happy (2018) van de Chinese regisseuse en actrice Yang Mingming in Amsterdam te zien.
Wu (Yang Mingming) bewoont met haar moeder een piepkleine woning in in een zogenoemde hutong, dat zijn nauwe straatjes en steegjes in de Noord-Chinese stad Beijing. Ze zitten op elkaars lip wat constant tot ruzie en gekift tussen hen leidt. Ze houden weliswaar van elkaar maar het zijn rivales. Ze beleven amoureuze avonturen met getrouwde mannen en ambiëren samen een carrière als schrijfster. Die botsingen zijn hilarisch en bitterzoet, maar hebben een tragische ondertoon.
De filmtitel, Girls Always Happy, geeft al een heerlijke tegenstrijdigheid aan. Het gaat uiteindelijk niet over gelukkige vrouwen. Duidelijk is ook dat de regisseuse uit eigen ervaringen heeft geput. Yang Mingming schreef het filmscenario, deed de montage en speelt de hoofdrol als Wu. Ze heeft het gezicht van een groot comédienne, vrijwel emotieloos met een stuurse trek om de mond. Haar uitstraling en komische timing zijn onweerstaanbaar.
De film zit vol dubbele bodems en amusante terzijdes over het moderne China. Eten speelt een belangrijke rol in het verhaal. In twee scènes zien we Wu met haar moeder een meloen verorberen, sleutelmomenten. Hierin wordt aangetoond dat bedrieglijk simpele scènes een enorme emotionele kracht kunnen hebben. Girls Always Happy is in alle opzichten een verrukkelijke en briljante film.
The Wolves of the East (2017), de Japanse film gemaakt door de Cubaan Carlos M. Quintela, werd opgezet als promotie voor de schoonheid van de indrukwekkende natuur op het zuidelijke deel van het Japanse eiland Honshu. De hoofdstad Nara is tevens de plaats waar de wereldberoemde regisseuse Naomi Kawase (Radiance, An) leeft en werkt. Zij produceerde deze Japanse film.
Akira, gespeeld door de befaamde Japanse acteur Tatsuya Fuji, is een norse zeventiger die al dertig jaar als jager de wildstand reguleert. De natuurlijke vijand van het hert, de wolf, is al meer dan een eeuw uitgestorven op het eiland. Edoch, de man is ervan overtuigd dat er een wolf rondscharrelt in de immense bossen. Hij heeft tientallen mini-camera’s opgehangen om het bewijs te leveren.
Wanneer Akira door de burgemeester ontslagen wordt, vallen zijn plannetjes in duigen. Niettemin trekt de oude jager het woud in om de wolf te doden. The Wolves of the East is een merkwaardig mystieke bespiegeling over het ongrijpbare wilde dier. De wolf is een ultiem symbool van de ongerepte natuur die de mens angst aanjaagt. Zodra het dier zich vertoont, wordt hij afgeschoten.
The Wolf of the East kan gezien worden als een soort eco-thriller. De Cubaanse regisseur heeft een film gemaakt die de hersenen aan het werk zet en zet hoog in op mysterie en mystificatie. De uitstekend spelende Tatsuya Fuji zorgt voor het broodnodige realisme. Hier is sprake van een aangenaam buitenbeentje op het filmfestival van de derde wereld.
Ulrik van Tongeren