Visite

De voornaamste reden om de gang naar het Nederlands Filmfestival (NFF) te maken was het programmaonderdeel Forum van de Regisseurs. Een oase van rust in het Centraal Museum te Utrecht, ver weg van de lege glitter en glamour. Tijdens deze vierde editie ging het opnieuw om vertoning van grensverleggende filmprojecten in competitieverband. Er werden speelfilms, documentaires, een virtual reality documentaire, een korte film en twee installaties gepresenteerd.

Bovendien was de tentoonstelling The Line Up te bezichtigen, met tekeningen van 1950 tot nu. Bedoeling was om de koppeling te maken tussen de tekeningen en de vertoonde films. Er werden voorafgaand aan de films inleidingen gehouden door curatoren en de directeur van het museum. Curator Marja Bosma mocht op de openingsavond de schitterende documentaire Living the Light, over de geniale Nederlandse cameraman Robby Müller, inleiden.

Bosma hield een hartstochtelijk betoog over een tekenaar van vluchtelingen. Wat dat nou te maken had met de documentaire over een beroemd cameraman werd niet geheel duidelijk. In al zijn ongerijmdheid was dit een memorabel moment. Laten we niet vergeten dat het Forum van de Regisseurs vooral bedoeld is om dwarse ongewone films en hun makers voor het voetlicht te brengen. De gesprekken met de regisseurs achteraf waren boeiend en inspirerend.

Weerbarstig en uitgebeend waren sommige producties ook. Light as Feathers van regisseuse Rosanne Pel is een curieuze mengeling van documentaire en speelfilm. De maakster deed onderzoek naar seksueel geweld. Ze toog daarvoor naar een Pools dorpje om haar familiefilm te verwezenlijken. De vijftienjarige Eryk leeft samen met zijn moeder, oma en overgrootmoeder. De kalverliefde van de jongen voor zijn buurmeisje van dertien mondt uit in seksueel misbruik.

Eryk is onbeholpen en ruw met zijn jonge liefde, pijnlijk om naar te kijken. Het is behoorlijk ontregelend dat het fictieve verhaal geacteerd wordt door dorpsbewoners die bovendien zichzelf spelen. De enige professionele acteur speelt de moederrol. Pel heeft het gefilmd als een documentaire. Het is een tamelijk beklemmend drama, zwaar op de hand, deprimerend. Met een dergelijk onderwerp is het blijkbaar onmogelijk enige lichtvoetigheid in aan te brengen. De filmtitel refereert trouwens aan de ganzenveren op een boerderij waar Eryk werkt. Rosanne Pel kondigde zichzelf aan als een groot filmtalent.

Ook Stijn Bouma is een talent om in de gaten in te houden. De regisseur was aanwezig met twee films: de korte film Visite en het 51 minuten durende drama Regained Memory. De laatste is een solide drama over de nasleep van de oorlog in voormalig Joegoslavië. In Sarajevo proberen de jonge weduwnaar Armin en zijn dochter in het reine te komen met het bewogen verleden. De film gaat over vergeten en herinneren. Opvallend is dat de regisseur het beladen thema met een zeker lichtheid behandelt, een aanpak die het extra aangrijpend maakt.

De korte film Visite maakt grote indruk. Een oude moeder krijgt haar zoon op bezoek. Ze drinken koffie terwijl zij het bezoek probeert te rekken. Zoonlief heeft echter haast. Ondertussen pruttelt er een pannetje erwtensoep op het fornuis. Op de vensterbank staan foto’s van haar overleden man, toen was het leven nog goed. Visite speelt zich af in een kamer. Bouma heeft de beperkte ruimte briljant benut. Dit is beklijvend drama op de vierkante centimeter, onvergetelijk.

Ulrik van Tongeren

Door ravage

Abonneer
Laat het weten als er

*

0 Reacties
Inline feedbacks
Bekijk alle reacties