In het tv-programma Zondag met Lubach hield de conferencier een vurig pleidooi voor kernenergie. Maar hij zag wel het een en ander over het hoofd.
door Tjebbe van Tijen
Het komt wel vaker voor dat Lubach zijn hand overspeelt door manmoedige pogingen om een complex probleem simpel te maken. Zoals zondag over kernenergie. De statistische argumenten over het aantal doden bij verschillende energiesoorten zijn er al vanaf het begin van de energiediscussie waarbij kernenergie een mogelijke rol toebedacht werd/wordt… meer dan een have eeuw al.
Lubach’s cijfers over dodelijke slachtoffers als gevolg van fossiele brandstoffen zijn wat dat betreft zelfs veel te laag. Ik zie nergens meegerekend de vele, vele ongevallen in de mijnen en de stoflongen van de mijnwerkers en hun gezinnen… (een typisch staaltje van klassengebonden angst en verontwaardiging)
In principe was, is en blijft de idee van nucleaire energie een belangrijke factor. Het argument is echter onder welke geopolitieke, ecologische en economische omstandigheden. Lubach toonde een recent plaatje van bruinkoolwinning – surface mining – hij had net zo goed plaatjes kunnen laten zien van de gevolgen van uraniummijnbouw (yellow cake), ook vaak oppervlakte mijnbouw. Ja, ver van ons bed. (zie bovenstaand kaartje)
Nu leek het in zijn conference alsof kernenergie nergens op gebaseerd is, grondstofloos zeg maar, alsof er geen enorme gebieden afgegraven dienen te worden om er een pietsje bruikbaar uranium uit te peuren. Ook de samenhang tussen kernenergie, kernafval en nucleaire wapens bleef buiten beschouwing, laat staan dat de geopolitieke aspecten van grondstofwinning, uranium en waar de voorraden daarvan (nog) te vinden zijn, aan de orde kwam.
Kortom wat ‘te hoog gegrepen’ voor een conferencier in luttele minuten. Zijn argumenten waren gewoonweg van de heersende orde, namelijk die waarbij het huidige verspillende levenspatroon, de wijze van productie, consumptie en alle daarmee samenhangende logistiek en energiebehoefte, uitgangspunt is.
Nergens één woordje, één grapje over ‘als we es met z’n allen een tandje lager gaan’ door minder te reizen, nieuwe huiselijkheid, betere levenskwaliteit… Dat dat is toch wel het grootste TABOE uit dat het taboepakhuis dat we bij Lubach te zien kregen. Toch jammer, zo’n kleinburgerbrein bij een man met zoveel gein als Arjen Lubach.
Ik had even het idee, dat ik naar een door de VVD gesponsorde uitzending zat te kijken…
Maar idd. de doorsnee mens moet zich eens bewust worden van zijn enorme energieverbruik.
Of het nu die goedkope vluchten zijn naar Turkije, Spanje of waarheen dan ook, zijn veel te
verre banen, zijn vele verlichtingspunten binnenshuis enz. enz.
Helaas is de wereld inmiddels zo’n vuilnisbelt geworden,dat je je eigenlijk moet schamen om nog
nazaten te produceren.
Vandaar de belachelijke aandacht voor de kolonisatie van Mars.
Kunnen we daar opnieuw beginnen met eenzelfde soort leven.
Lubach vergat het ongeluk in de VS op Three mile island in 1979. Hij vergat het energieverbruik voor winning, bewaking, opwerken, sloop en de ongekende kosten van opslag van afval. De genoemde hoeveelheid afval per jaar van 1 m3 van Borssele is een waardeloze maat om de omvang van het probleem aan te geven. Het gevaar, de kosten, het energieverbruik voor opslag zijn er niet in vervat. Als het hoogradioactieve afval 150.000 jaar gevaarlijk blijft, zou de opslaglocatie pak’m beet 1000 herbouwd moeten worden. Waarbij door herpakken van de brandstof de omvang steeds groter zal worden. We geven dat aan ons nageslacht. Het is eigenlijk precies hetzelfde als zo’n cadeau aan een ander volk geven. Sorry, dit moeten jullie nog 150.000 jaar opslaan en bewaken. Wij hadden energiehonger.