Los Reyes

Documentaires met grote verhalen zijn er in overvloed. Een klein verhaal vertellen is misschien wel moeilijker. Los Reyes van de Chileense documentairemakers Bettina Perut en Iván Osnovikoff gaat over twee straathonden die rond hangen in het oudste skatepark van Santiago, hoofdstad van Chili. In de grote zaal van Tuschinski in Amsterdam keken negenhonderd mensen ademloos naar het het wel en wee van deze aandoenlijke viervoeters. Dit is een onconventionele documentaire die met grote inventiviteit is gemaakt.

Twee jaar lang liepen de regisseurs met het plan rond om een documentaire te maken over jonge skaters. Feit is dat deze adolescenten komen en gaan, en bovendien anoniem willen blijven. Vervolgens kwamen de filmmakers op het lumineuze idee om de twee personages die wél altijd aanwezig zijn rond het skatepark te vereeuwigen: de straathonden Football en Chola. Football is een oude reu, type herder, met witte kin, mottige vacht en bloeddoorlopen ogen. Hij wil altijd iets in zijn bek hebben, een steen, plastic colafles of tak. Chola is een energieke jonge teef, Labrador, en heeft een obsessie voor ballen.

De twee honden zijn onafscheidelijk van elkaar en slapen het grootste deel van de dag. Af en toe schrikken ze wakker van geluid en blaffen dan vaak terug. Chola vooral tegen passerende fietsers. Los Reyes is vanuit het perspectief van de honden bedacht en gefilmd. De camera staat laag op de grond op een zandzak, een oncomfortabele positie voor cameraman Pablo Valdés. Iets wat hem overigens niet belet op verrassende en creatieve wijze de bruisende locatie in beeld te brengen.

Van de insectenpopulatie in de vacht van Football, tot aan totaalshots van het skatepark; de aandacht voor detail en het grotere plaatje maken de docu tot een meeslepende ervaring. Tevens hebben de filmmakers een geluidsband gemonteerd waarop je de skaters hoort praten over hun leven. Ze hebben het vaak over drugs en over de moeilijke situatie thuis. De beelden van Football en Chola zijn dus onafhankelijk van de tienergesprekken opgenomen. Nochtans zijn de filmmakers erin geslaagd om van die twee lagen, beeld en geluid, een organisch geheel te maken.

Je hoeft geen dierenliefhebber te zijn om te vallen voor de charmes van de straathonden, hun steelse hondengedrag is onweerstaanbaar. Het is de stoïcijnse en vorsende wijze waarop de dieren de mensenwereld aanschouwen die doel treft. En ze leven in totale vrijheid, wie wil dat niet? Perut en Osnovikoff tonen vrijwel geen interactie tussen hond en mens. De eigenzinnige aanpak om uitsluitend oog te hebben voor het dartele bestaan van Chola en Football maakt Los Reyes tot een tamelijk bijzondere en briljante documentaire.

Buddy

Buddy van de Nederlandse regisseuse Heddy Honigmann daarentegen gaat wel degelijk over de intieme relatie tussen mens en dier. Vroeger werden ze blindengeleidehond genoemd, tegenwoordig zijn het hulphonden omdat niet alleen blinden van hun inzet afhankelijk zijn. In de documentaire zien we onder meer een oorlogsveteraan met ernstige trauma’s, een zwaar autistisch jongetje en de vrouw die haar handen niet kan gebruiken. Zonder hulphond zou hun leven een hel zijn.

In tegenstelling tot de baanbrekende vormgeving van Los Reyes is Buddy een conventionele documentaire met pratende hoofden. Maar het is wel een behoorlijk aangrijpende film die de innige relatie tussen mens en dier toont. De honden waken dag en nacht over het welzijn van hun baasje. Als de getraumatiseerde soldaat nachtmerries heeft, wordt zijn hulphond wakker en troost zijn baasje.

Pijnlijk is dat een hondenleven meestal tien tot twaalf jaar bedraagt. En een 8-jarige hond is eigenlijk al te oud voor het veeleisende werk. Het mooist zijn de scènes waarin de fysieke band tussen hond en mens te zien is. Hoe troostend kan een hondenvacht wel niet zijn in momenten van pijn en stress.

Ulrik van Tongeren

Het IDFA is tot en met zondag 25 november op diverse locaties in Amsterdam te bezoeken. Het dagprogramma.

Door ravage

Abonneer
Laat het weten als er

*

1 Reactie
Oudste
Nieuwste Meest gestemd
Inline feedbacks
Bekijk alle reacties
Ikke
6 jaren geleden

Bedankt Ulrik voor je lieve recensie en 😉 😉 aansporend om nog Los Reyes + Buddy te gaan zien.