ik wist niet van houden van tot jij mij
overlaadde met een oneindigheid aan
liefde, zo puur, zo vanuit het hart
voor jou als vanzelfsprekend, gelijk
een tweede natuur, die duurde en duurde
mijn meest wonderlijke en eindeloze jaren
jij die onvoorwaardelijk gaf, je zachte
kussen, je warme liefdevolle strelingen
over mijn handen, langs mijn broos gelaat
door mijn loshangende verwarde haren
als putte je vanuit een universele kracht
als de avond viel, lagen wij in rust naast
elkander, de ogen geloken, ons hoofden
naar elkaar toegebogen, zo kabbelden
wij dan samen liefkozend en tevreden
door de zwoele, onze stille zachte nacht