afgelopen zomer zat ik op het balkon
ik zag je staan tegen de reling geleund
kijkend naar benee, om je vertrouwd
gezicht te zien moest ik mijn ogen
afschermen tegen de felle verblindende
zon, je keek me lief aan, alvorens je naar
binnen liep, blanco papier uit de printer
pakte, en vliegtuigjes begon te vouwen

met een ferm gebaar ging de eerste
door de ijle lucht, zag hem gaan
hij landde regelrecht in een duikvlucht
op het met mos begroeide en met peuken
bezaaide rommelig dak, vastberaden deed
je nog een poging, en nog een poging
maar het was windstil, en allemaal vielen
ze uit de lucht, onkreukbaar en geheel intact

plezier hadden we, ik die jouw handelingen
ongeduldig volgde en aanschouwde, jij die
mij zo graag behaagde, met een glimlach het
één na het andere vliegtuigje behendig in elkaar
vouwde, dat was ons spel, en het was fijn

 

tekst Marina Verte | foto Wolfgang Josten (flickr)

Door ravage