Het wordt deze dagen breed uitgemeten in de media: wie betaalt de rekening voor het Klimaatakkoord. Te verwachten is dat de energietransitie voor rekening komt van de burger en niet van de industrie die toch het leeuwendeel van de opwarming veroorzaakt. We roepen het zelf over ons af. De burger betaalde immers zonder morren de economische crisis af om de falende blauwe pakken van de financiële sector te redden. Dus mogen ze nu ook nog even het Klimaatakkoord betalen, denken de middenpartijen.

Er zit wel logica in natuurlijk, maar waarom de gewone Nederlandse belastingbetaler dit pikt, terwijl de Fransen Parijs in de fik steken als ze genaaid worden… Zal wel weer iets met cultuur te maken hebben. Ik hou het op slappe knieën, maar dit terzijde.

Op voorhand moet ik kwijt dat je mij een tamelijk klimaatneutraal geval kunt noemen. Wat dat betreft zou ik als voorbeeld voor de natie kunnen dienen: ik eet en drink nauwelijks vlees en zuivel, bezit geen auto en vliegen doe ik al helemaal niet aan. Rob Jetten (D66) of Jesse Klaver (GL) zouden mij zo maar tot klimaatburger van het jaar uit kunnen roepen, ware het niet dat ik deze partijen vanwege hun enge identiteitspolitieke gedachtegoed over Zwarte Piet, historische figuren, genderneutrale taal en toiletten of ander verknipt deugmensengedoe als opdringerige Jehova’s getuigen de deur uit zou duwen.

Gelukkig heb ik nog een andere kant die door de groene modelburger niet op prijs gesteld wordt. Hoewel ik zelf geen auto bezit, ben ik gek op keihard scheurende benzine slurpende wagens in de Amerikaanse actiefilm. Zelf rijden kan ik niet, hou ik niet van, maar van het glanzende chroom, gierende remmen in de bochten, brullende motoren bij het stoplicht afkomstig van prachtig vormgegeven oldtimers, bestuurd door stoere acteurs en misdaad, hou ik des te meer. Vanwege deze voorliefde zal ik waarschijnlijk door de groenen uit worden gemaakt voor de ultieme antichrist.

Waar ik persoonlijk van smelt is de ‘Highland Green’ Ford Mustang GT Fastback waarmee Steve McQueen in de film Bullit (1968) door de steile straten van San Francisco scheurt. Zo’n bulderende Mustang die in z’n eentje verantwoordelijk is voor flink wat gaten in de ozonlaag, zeg maar. Of neem ‘vluchtwagenchauffeur’ Ryan Gosling in Drive (2011) die met z’n Chevrolet Malibu uit ’73 als kruimelcrimineeltje de echte slechteriken te slim af is. Of dat door de fraaie auto komt kan je betwijfelen, maar zelf denk ik van wel. Want als je zo’n auto bezit kan je niet alleen alles maar lukt je ook alles.

Maar dan pakken donkere wolken zich samen. Hoe anders zullen achtervolgingsscènes zijn met zo’n geluidloze overgesubsidieerde Tesla of elektrische BMW? Zie je Charlize Theron (The Italian Job), Matt Demon (Jason Bourne), Robert De Niro (Ronin) of Roger Moore (The man with the golden gun) al rondscheuren in zo’n… tja, hoe moet je zo’n ding eigenlijk noemen, Halsemamobiel, Klavercar, Jettenbak? Ik voorzie dan ook een sombere toekomst voor de Amerikaanse actiefilm in onze bioscopen die, in het kader van heropvoeding, door de groene deugdictatuur ongetwijfeld zullen worden verboden.

Voor de liefhebber rest dan nog maar één ding, snel asiel aanvragen in Cuba. De straten van Havanna worden immers gedomineerd door Buicks, Plymouths en Chevrolets uit de jaren ’50 en met het klimaat zit het daar ook wel goed. Cuba, een tropisch eiland zoals God het bedoeld heeft.

Ron Kretzschmar