De burgers van de Franse stad Commercy, die in ‘gele hesjes’ de strijd aangaan met de zittende macht, roepen op om in heel Frankrijk dagelijks volksvergaderingen te organiseren. Twee open oproepen.
OPEN OPROEP 1
‘Naar aanleiding van een voorbereidende vergadering van ‘de Gele Hesjes’ van Commercy op 17 november, roepen we op tot het oprichten van dagelijkse volksvergaderingen. We weigeren de recuperatie! Leve de directe democratie! Wij hebben geen behoefte aan regionale ‘vertegenwoordigers’!
‘Sinds begin november brengt de beweging van Gele Hesjes overal in Frankrijk personen, meestal voor het eerst, bij honderdduizenden tezamen in de straten. De prijs van de brandstof was de druppel diesel die het terrein in vuur en vlam zette. Het leed, de kotsmisselijke toestand en de onrechtvaardigheid waren nog nooit zo wijd verspreid. Over heel het land organiseren honderden lokale groepen zich nu onderling, telkens op heel verschillende wijze.
‘Hier in Commercy, in het Franse departement Meuse, werken we vanaf het begin met dagelijkse volksvergaderingen waar iedereen op gelijke voet aan deelneemt. We hebben blokkades georganiseerd aan de rand van de stad bij tankstations en een blokhut gebouwd op het plein in het centrum. We komen er dagelijks bijeen om ons te organiseren, beslissingen te nemen aangaande komende acties, in dialoog te gaan met de mensen, en om de vrouwen en mannen te ontvangen die zich bij de beweging vervoegen.
‘We organiseren ook ‘solidaire soepen’ om samen de mooie momenten te beleven en om kennis te maken. In alle gelijkheid. En kijk, de regering, en sommigen in de beweging, stellen ons voor om per regio vertegenwoordigers aan te duiden! Dat wil zeggen, een aantal personen die de enige ‘gesprekspartner’ worden voor de publieke overheden en er de diversiteit van samenvatten.
‘Maar wij willen geen ‘vertegenwoordigers’ die uiteindelijk wel in onze plaats zullen moeten spreken! Waar is dat goed voor? In Commercy heeft een tijdelijke afvaardiging van de Gele Hesjes de onder-prefect ontmoet. In de grote steden hebben afvaardigingen direct de prefect ontmoet: die afvaardigingen brengen onze woede en onze eisen NU al te berde. Ze weten NU al dat we vastbesloten zijn komaf te maken met die gehate president, die afschuwelijke regering en dat verrotte systeem dat ze belichamen!
‘En dat is net wat de regering zo bang maakt! Want ze weet dat eens ze begint toe te geven op het gebied van de belastingen en de brandstof, ze ook zal moeten terugkrabbelen in verband met de pensioenen, de werklozen, het ambtenarenstatuut en al de rest. Ze weet ook ZEER GOED dat ze daarmee het risico loopt EEN ALGEMENE BEWEGING TEGEN HET SYSTEEM aan te wakkeren!
‘Het is niet om onze woede en onze eisen beter te begrijpen dat de regering ‘vertegenwoordigers’ wenst: het is om ons te kunnen aflijnen en begraven! Net zoals met de vakbondsdirecties zoekt ze tussenpersonen om mee te onderhandelen, om ons onder druk te zetten en om de uitbarsting van woede tot bedaren te brengen. Mensen die ze daarna kan recupereren en gebruiken om de beweging te verdelen en te begraven.
‘Dit zonder rekening te houden met de kracht en de intelligentie van onze beweging, zonder rekening te houden met het feit dat we wel degelijk nadenken, ons organiseren, onze acties evolueren en hen danig de stuipen op het lijf jagen en onze beweging vergroten! En vooral zonder rekening te houden met een heel belangrijke zaak, de koopkracht ver voorbij, die de gele hesjes overal in al haar vormen opeisen!
‘Die zaak, dat is de macht van het volk, door het volk, voor het volk. Dat is een nieuw systeem waar ‘zij die niets zijn’, zoals ze misprijzend over ons zeggen, de macht weer overnemen van al wie er in zwelgt, van de leiders en van de financiële machten. Dat is gelijkheid. Dat is rechtvaardigheid. Dat is vrijheid. Dat is wat we willen! En het komt vanuit de basis!
‘Als we ‘vertegenwoordigers’ en ‘woordvoerders’ benoemen, maakt ons dat gaandeweg passief. Erger: het zou niet lang duren voor we het systeem na-apen en van hoog tot laag werken zoals het uitschot dat ons regeert. Die zogeheten ‘vertegenwoordigers des volks’ die hun zakken vullen, die wetten maken die ons leven bederven en het belang dienen van de ultrarijken! Geen vingers in de tandwielen van de vertegenwoordiging en de recuperatie. Het is het ogenblik niet om ons woord toe te vertrouwen aan een handjevol mensen, hoe eerlijk ze er ook mogen uitzien. Ze luisteren naar ons allemaal, of ze luisteren naar niemand!
‘Vanuit Commercy roepen we dus op om overal in Frankrijk volksraden op te richten die als algemene en regelmatige vergaderingen dienen. Plaatsen waar het woord vrijkomt, waar men zich durft uit te drukken, durft oefenen, elkander wederzijds helpt. Als er al vertegenwoordigers moeten zijn, dan is dat op het niveau van elke lokale volksraad van Gele Hesjes, zo dicht mogelijk bij het woord van het volk. Met dwingende, te herroepen opdrachten en beurtelings, transparant, in vertrouwen.
‘We roepen de honderden groepen Gele Hesjes ook op om zich te voorzien van een blokhut zoals in Commercy, of van een ‘volkshuis’ zoals in Saint-Nazaire. Kortom, van een plaats voor samenkomst en organisatie! En dat ze onderling afspreken op het lokale en departementale niveau, in alle gelijkheid! Op die manier zullen we winnen, want dat, daarboven, daarvan zijn ze het beheer niet gewoon! En dat maakt hen erg bang.
We laten ons niet regeren. We laten ons niet verdelen en recupereren.
‘Neen aan de vertegenwoordigers en zelfverklaarde woordvoerders! We nemen de macht over ons leven weer over! Leve de Gele Hesjes in hun diversiteit! [1]
LEVE DE MACHT VAN HET VOLK, DOOR HET VOLK, VOOR HET VOLK!
[lees verder na de break]
OPEN OPROEP 2
Maandag 31 December 2018, door de Gele Hesjes van Commercy
Onze tweede oproep richt zich tot alle Gele Hesjes, tot alle vrouwen en mannen die ze nog niet dragen en toch razend van woede zijn. Sinds meer dan twee maanden bezetten we rotondes, blokhutten, openbare plaatsen en straten en zijn we aanwezig in alle geesten en alle gesprekken. We houden stand. Het is lang geleden dat een strijd zo werd opgevolgd, zo werd onderhouden en zo aanmoedigend was.
● Aanmoedigend, omdat onze regeerders hebben gebeefd en nog steeds beven op hun sokkel;
● Aanmoedigend, omdat ze beginnen toe te geven, enkele kruimels;
● Aanmoedigend, omdat we geen genoegen meer nemen met wat af te knagen beenderen;
● Aanmoedigend, omdat we samen leren mekaar te respecteren, begrijpen, waarderen in onze diversiteit: er worden banden gesmeed, werkwijzen uitgeprobeerd en dat kunnen ze ons niet meer afnemen;
● Aanmoedigend ook, omdat wij hebben begrepen dat we ons niet meer uit elkaar moeten laten slaan door tegenslagen. We hebben begrepen dat onze ware vijanden diegenen zijn die immens rijk zijn en die rijkdom niet delen: de vijfhonderd rijkste personen van Frankrijk hebben hun vermogen verdrievoudigd tot zeshonderd miljard euro sinds de vorige financiële crisis van 2008. De financiële en sociale geschenken die de grootste bedrijven ontvingen lopen eveneens in de honderden miljarden euro per jaar. Dat is onduldbaar!;
● Aanmoedigend tenslotte, omdat we hebben begrepen dat we in staat zijn om voor onszelf op te komen, zonder buffer tussen de machtigen en het volk, zonder partijen die voor eigen profijt de ideeën voor hun kar spannen, zonder intermediaire instellingen die beter geschikt zijn om de schokken op te vangen, om het systeem te smeren, dan om ons te verdedigen.
Wij zijn vandaag slachtoffers van de repressie: verschillende doden en tientallen zwaar gewonden. We vervloeken al wie dat heeft toegestaan. Maar weet dat onze vastberadenheid ongeschonden is, wel integendeel! [2]