Het melodrama Ash Is Purest White van de Chinese regisseur Jia Zhangke loopt van 2001 tot 2018. Hij houdt van enorme tijdsprongen en zijn werk is meestal op een epische schaal. Dit terwijl het hart van deze film intiem is met de liefdesrelatie tussen een gangsterbaas en zijn liefje. Zhangke kan het tevens niet laten om de explosieve transformatie van China te tonen.
Het eerste deel laat de alliantie tussen de lokale Chinese zakenwereld en de gangsterwereld in Datong zien. Bin (Liao Fan) wordt door een samenloop van omstandigheden gangsterbaas. Zijn minnares Qiao (Zhao Tao) is zelfs nog ambitieuzer. Zij belichaamt de erecode van de jianghu, de broederschap en eer van de Chinese maffia. Op het moment dat Bin dreigt te sterven tijdens een aanslag, vuurt Qiao een illegaal vuurwapen van Bin af. In wezen offert zij zich op voor haar man en belandt vijf jaar in de gevangenis, hij slechts een jaar.
In het middendeel van de film zijn we getuige van haar vrijlating. Met liegen, bedriegen en stelen komt Qiao een heel eind. Op eigen kracht weet zij te overleven in het gebied van de Drieklovenregio. Het laatste deel van de film behelst de hereniging van Qiao en Bin. Ook hier offert Qiao zich op voor Bin, haar liefde voor de man kent geen grenzen. Dat de man het niet waard is, komt niet bij haar op.
Er valt veel te genieten in Ash is Purest White. De magnifieke vertolking van Zhao Tao, echtgenote van de regisseur, domineert de film. Vooral het middendeel van de film is meeslepend en onverwacht grappig. De oplichtingspraktijken van Qiao zijn om in te lijsten. Af en toe zijn er majestueuze beelden van het imposante Chinese landschap te zien. Dat heeft Zhangke, chroniqueur van een snel veranderend China, vaker gedaan.
Dat hij hier de thematiek van razend snelle sociale veranderingen in China van zijn vorige meesterwerken als Still Life (2006) en Mountains May Depart (2015) herhaalt, is geen bezwaar. Met zijn onderhoudende verbeelding van het Chinese gangsterbestaan heeft Zhangke toch iets nieuws weten toe te voegen aan zijn oeuvre. De intense rol van Zhao roept herinneringen op aan haar rollen in vroegere films van Zhangke.
Ulrik van Tongeren