Vanuit historisch perspectief bezien deel ik de opvatting van Thierry Baudet niet dat de EU oorlog brengt en de Europese beschaving vernietigt. Daarbij vat ik historie op als het ooit begonnen menswordings- of beschavingsproces dat van meet af aan niet gericht is geweest op oorlog en vernietiging maar op gezamenlijk overleven.

Met veel vallen en opstaan is dat historische proces zo langzamerhand in zijn mondiale afrondingsfase beland. De afronding waar de EU deel van uitmaakt getuige de ‘nooit meer oorlog gedachte’ waaraan zij haar bestaan te danken heeft. Om die alomvattende ideële (vredes-)gedachte waar te maken, schiet de EU echter fundamenteel tekort.

En dat komt niet door een gebrek aan idealisme, maar het is een logisch gevolg van haar parlementair-monetaire beleidsgrondslag die ondemocratisch van aard is. Vandaar dat het beleid niet gestuurd wordt door de kracht van het volk, die ziek is van geweld en hunkert naar eenheid, maar door de ondemocratische krachten van de sterkste, zoals dat spreekt uit dictaten als ‘wie regeert dicteert’ en ‘wie betaalt bepaalt’.

Zolang deze ondemocratische dictaten, en de daarvan afgeleide dictatoriale orde, niet breed maatschappelijk ter discussie worden gesteld, zal alles bij het moedeloos makende gewelddadige oude blijven. Politici van het kaliber Baudet zullen daar geen traan om laten, zonder te beseffen dat zij daarmee niet alleen hun partijnaam – ‘Forum voor Democratie’ – in diskrediet brengen, maar bovenal zichzelf beschamen.

Wouter ter Heide