De ‘Hand van God’ hielp de Argentijnen aan de wereldtitel voetbal in 1986. Dat was natuurlijk de hand van Diego Maradona. Zijn handsbal tegen de Engelsen dompte de Britse natie in een trauma. Een beetje bedrog en veel genialiteit kenschetsen de voetballer. De documentaire van deze legende door de Britse filmmaker Asif Kapadia tekent de opkomst en ondergang van Maradona.
Zoals met zijn vorige documentaires Senna en Amy gebruikt Kapadia archiefopnamen om het verhaal te vertellen. Hij heeft namelijk een hekel aan het tonen van sprekende hoofden. Op de geluidsband zijn soms de stemmen van onder meer de moeder van Maradona en zijn grote liefde Claudia te horen.
Maradona groeide op in de armste sloppenwijk van Buenos Aires. Vanaf zijn vijftiende kon hij met zijn voetbal geld verdienen voor de familie. De beelden van de jonge voetballer zijn aandoenlijk, vooral omdat het een fraai contrast vormt met de ellende verderop in de documentaire. De zes jaar die Maradona bij het Italiaanse Napoli speelde, vormt het hart van de film. De speler bezorgde de clubs twee landstitels en de UEFA-cup, terwijl het niet eens zo’n geweldige ploeg was.
Napels is de hoofdstad van de Camorra, de Maffia. De criminele clan domineert het leven in de stad. Ze voorzagen Maradona van cocaïne en zorgden voor zijn persoonlijke bescherming. De banden die Maradona had met de Camorra worden omstandig gebracht, op het randje van sensatiezucht. Vooral de foto’s van Maradona met zijn weldoeners hakken er in. Meesterlijk hoe Kapadia deze niet bewegende beelden gebruikt om de nakende ondergang van de voetballer te illustreren.
Maradona aan de coke, feestvierend en dansend in ranzige nachtclubs en een buitenechtelijke zoon verwekkend; dit is bijna teveel om te bevatten. En dan moet de vijftien maanden durende voetbalschorsing wegens cokegebruik nog volgen. De schorsing luidt het einde van de voetbalcarrière van de legende in. Van God in Napels tot meest gehate man van Italië, dat is nogal een neergang.
De val van Maradona is trouwens als een thriller in de documentaire verwerkt, met paranoïde beelden van auto’s die gevolgd worden en fragmenten van afluistertapes. Dat is allemaal reuze interessant, maar je zou bijna vergeten dat Maradona een magnifieke voetballer was.
Er is een mooie selectie van de voetballende Maradona te zien. Magisch is zijn balbehandeling, betoverend zijn de passeerbewegingen. Zoveel kracht in dat gedrongen lijf en met die korte beentjes, de voetballegende tart alle voetbalwetten. Ook is te zien wat een geweldige teamspeler Maradona was. Dat feit maakt hem een tikkeltje beter dan zijn gedoodverfde opvolger, de Argentijn Messi.
Gelukkig is er niet veel te zien van de huidige Maradona. Wel zien hem in zijn corpulente staat op een voetbalveld waggelen. Hij is geen schaduw van de jonge voetbalgod die hij ooit was. In tegenstelling tot autocoureur Senna en zangeres Amy Winehouse uit Kapadia’s vorige documentaires, leeft Maradona nog steeds. Hij heeft een formidabele documentaire cadeau gekregen die niet snel overtroffen zal worden.
Ulrik van Tongeren